Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Hij was nu zoo ver gekomen, dat hij niet angstig wezen wilde, hij wilde 't niet merken, dat 't heele handelsleven als 't ware begon te verflauwen, ineen te krimpen; hij wilde niet verder zien dan van dag tot dag. Maar daarentegen spande hij al zijn krachten in om den stroom te stuiten, die wegvloeide.
Als afscheid gaf de Generaal hem de hand en in de zeemlederen handschoen voelde hij de afgeteerde kootjes. Angstig gilde hij en ontwaakte.
Ook de "jongens": Howard, Otto, Etienne en Cor, dreef zij de deuren in; zij was al angstig genoeg over wie daar buiten waren, en het hielp niets of zij uitkeken.... als ze soms dachten, dat de kinderen er eerder om zouden komen!
Johannes voelde een huivering, alsof iemand hem tegen het achterhoofd blies, en angstig keek hij naar het vreemde wezen op. 'Wie zijt gij? vroeg hij. 'Wou je mijn naam weten, ventje? Nu, zeg maar Pluizer, familjaarweg Pluizer. Ik heb nog wel mooier namen, maar die begrijp je toch niet. 'Zijt gij een mensch? 'Wel nu nog mooier!
Hij was angstig, maar mocht toch geen geluid geven. Hij had nog wel geen spijt de jonk, de zeeziekte en de passagiers in het ruim verlaten te hebben, maar er scheelde toch niet veel aan. 't Was zoo als Kin-Fo had gezegd, de bries stak op, maar het was slechts een van die tochtjes die gewoonlijk het opgaan van de zon voorafgaan.
De barones scheen zich echter niet om haar leeftijd te bekommeren, nog niet althans, bedacht Hedwig angstig. "Wees zoo goed mij nauwkeurig te zeggen waarin gij les kunt geven," klonk het wat hoog. Hedwig gehoorzaamde terstond.
Eindelijk kwamen op mijn geschreeuw de vrouw van den baljuw en mamsel Westphalen te hulp. Ik had mij bij mijne moeder neêrgeworpen en riep herhaaldelijk: "Moeder, lieve moeder, hij komt terug; ik moet u zeggen, dat hij spoedig weder hier zal wezen!" Eindelijk, eindelijk kwam zij weder tot bezinning, en, was het eerst angstig geweest, nu werd het een bitter leed.
Niemand mag hem helpen den Graal te zoeken, niemand mag hem over den Graal spreken, wanneer hij er niet uit eigen beweging naar vraagt. Komt hij op het slot en vraagt hij niets, dan is de Graal voor eeuwig voor hem verloren!" Onder hare woorden was Parcival alles duidelijk geworden; een vreeselijk berouw greep hem aan en angstig vatte hij Sigune bij den arm, terwijl hij uitriep: "Voor eeuwig!
Hoe had hij niet eerder ontdekt, hoe waardig ze was tot liefde, en koen beschouwde hij haar. "Beatrix," zoo lachte hij, "ik zou niet heengaan, als gij in de stad blijft, want ik zou geen rust meer kennen, en aan Deventer moeten denken als een moede vogel aan zijn nest. Ik kan niet meer zonder u en toch moet ik u verlaten." Zijn stem werd angstig, terwijl hij haar handen in de zijne nam.
Eli!", knikkelde de blinde angstig: "hoe ken men zoo uitvare! Hoe ken men zoo vloeke! Is 't geen mitswe dat God ze de éérste laat zijn dat-ze simge krijge met de armoei bij ons?" "Simge! Meelijjen, zij!", driftigde Eleazar: "as ze toegeve is de markt rijzend, hebbe ze stroppe, kost 't te veel. Maande hebbe de krenge tienduizend mensche met honger gedwonge!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek