Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juli 2025
"Ja, ik weet dat de koppigheid uw kenmerk is, maar dit geeft mij weinig; want de moed der Fransen kent geen hinderpalen. Ik wil de stad op genade en ongenade hebben, dit is mijn antwoord." De Chatillon had bij het zien der ontellijke ambachtslieden en derzelver trotse houding boven de wallen, een angstig voorgevoel der aanstaande slachting gekregen.
Bij dezen vreeselijken aanval weken de lichtgewapende Mooren angstig terug. Ten tweede male draafde hij op hen in, brak door hunne gelederen als een orkaan, en zaaide dood en verderf om zich heen. De Mooren wankelden, hunne troepen werden uiteengeslagen en zij vluchtten in allerijl.
Nu ziet Eva haar aan: "U, ú beschuldigt...." "Mij zelve. Ja Eva, ja!" "Maar ik begrijp niet....?" "Eva, ik heb in den laatsten tijd zijn weldaden aangenomen, ofschoon ik er bijna zeker van was dat hij de middelen om ze te kunnen verleenen niet meer bezat." Een vuurrood vliegt over Eva's gelaat. Zij spreekt niet, maar blijft met angstig gespannen blik mevrouw Van Hake aanstaren.
Weer dreunde het, dat het door het geheele kasteel weergalmde. 't Was een angstig gehoor. Daar kwam Bertha aan. "Men rammeit den muur, Jonker," sprak zij kalm. "Zijn de mannen niet te vermoeid, om nog een uitval te wagen?" "Neen, neen," klonk het van alle kanten. "Wat gedaan moet worden, zal gebeuren!" "Welnu," sprak Bertha, "haalt dan de paarden uit de stallen en rijdt de sluippoort uit.
Ik begrijp u niet, Heer! sprak Iravati, wie het angstig te moede werd, en die geen vrouw ware geweest als zij niet maar al te wel tot het besef was gekomen, waarheen de rede van den Kroonprins strekken moest. Gij zult mij spoedig begrijpen, antwoordde deze, als ik u zeg, wie die verandering in mijn wezen zoo plotseling heeft teweeg gebragt.
Kaja kon hem het beste dat zij maar bedenken kon, voorhouden, geen hand strekte hij er naar uit, en oom Frans kon zich inspannen zooveel hij wilde, voor hond of kat spelen, of als een kikvorsch om de tafel springen, geen enkelen glimlach kon hij van de dunne lipjes te voorschijn roepen. Op zekeren dag, toen hij van school kwam, vond hij Kaja met angstig starende oogen bij Helle's bedje gezeten.
Paul had, bij z'n eerste naar-buiten-komen, de avondkoelte met een ril van verraste verkwikking teruggevonden; hij hield er tóch altijd van te loopen in de herfstavonden, tusschen het kille geritsel der droge bladen, maar nu vooral had hij 't met reikhalzend verlangen vóór zich gevoeld als een genotvolle rust, een wellust voor z'n gloeiende slapen.... En daar waren dadelijk die gedachten weer, die hem opnieuw warm en gejaagd maakten, niet-in-staat tot genieten.... Beklemd, bijna angstig, wachtte hij 't oogenblik af dat Louis zou beginnen met z'n vragen.
Daarin staat dat je in dit jaar precies zevenentachtig dollar en twintig cent er van af hebt genomen." "Heb ik nog wat te goed?" vroeg hij angstig. "Ik zeg je toch, duizenden en duizenden", antwoordde ik. Zijn gezicht klaarde op, als door een groote verlichting. "Het is goed", zei hij. "Zorg dat de boekhouder het goed beheert.
Toen deze met zijn schreeuwenden Vogel door de straten van Wilmington reed, snelden alle vrouwen angstig naar de deur of het venster, om de oorzaak van dit ontzettend gejammer te leeren kennen; bij de herberg gekomen, moest onze onderzoeker zich aan een kruisvuur van vragen onderwerpen. Ten slotte bracht hij den Ivoorsnavel op zijn kamer en verliet deze om voor zijn Paard te zorgen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek