Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Deze verroerde zich niet van haar plaats en bleef cynisch lachen. De alférez legde zoo zacht als hij kon de hand op den schouder der zonderlinge danseres, en deed haar stilhouden. De krankzinnige kwam op adem, en ging langzaam op den met bloed bevlekten grond zitten. De stilte hield aan. De alférez ademde zwaar.
"Neem me niet kwalijk," bracht Doña Victorina gepikeerd hiertegen in, "die kracht van een biecht...nou geneest u de vrouw van den alférez maar eens met een biecht!" "Een wond, mevrouw, is volstrekt geen ziekte waarop het geweten eenigen invloed kan hebben!" antwoordde Padre Salvi streng. "En toch zou een goede biecht haar behoeden voor herhalingen van zulke afranselingen als die van vanmorgen."
Zijn vrouw, die hem met vragende oogen gadesloeg, raapte de zweep op en vroeg hem bedaard en langzaam: "Wat overkomt je? Je hebt me niet eens nog gegroet!" De alférez antwoordde niet, maar riep den oppasser. "Neem deze vrouw mee," zeide hij, "laat Marta haar een ander hemd geven, en haar behandelen! Jij moet haar goed te eten geven, en een bed... voorzichtig, als ze slecht behandeld wordt!
"Ik heb nooit zoo'n leelijke vrouw gezien!" riep Tarsilo te midden van de algemeene stilte. "Ik ga liever op een bank als deze slapen, dan naast haar, zooals de alférez." De muze verbleekte. "U gaat me doodranselen, meneer de alférez," ging hij voort, "vanavond zal uw vrouw me wreken door u te omhelzen." "Doe een prop in zijn mond!" schreeuwde de alférez, bevend van woede.
Men liet den pastoor den kaaiman zien, maar hij scheen afgetrokken te zijn en toonde alleen eenige belangstelling, toen men hem zeide dat de breede wond in de buik van het dier door Ibarra was toegebracht. Overigens was de andere bevechter van het monster, de geheimzinnige en vermaarde "loods" nergens te zien: hij was reeds verdwenen vòor de alférez aangekomen was.
Dezen keer duurde het anderhalve minuut, voor de alférez zijn teeken gaf. Tarsilo's trekken waren niet meer verwrongen. De half geopende oogleden lieten het wit van 't oog zien. Uit den mond kwam modderig water met bloederige sliertjes. De koude wind blies, maar zijn lichaam huiverde niet meer. Allen keken elkaar aan, zwijgend, bleek en verbijsterd.
De alférez gaf een teeken om hem los te maken, en verwijderde zich in gedachten verdiept. Doña Consolación bracht verscheidene malen haar brandende sigaret tegen zijn bloote beenen aan, maar het lichaam huiverde niet en de sigaret ging uit. "Hij heeft zichzelf laten stikken!" mompelde een cuadrillero. "Kijk 's hoe zijn tong omgedraaid zit, alsof hij die heeft willen inslikken."
"Ik kwam u over een zaak van belang spreken," antwoordde de jonge man. "Gisteren avond..." "Hebben ze den stumper gepakt?" vroeg de oude vol belangstelling. "Bedoelt u Elias! Hoe weet u dat zoo." "Ik heb de muze van de guardia civil gezien." "De muze van de guardia civil! En wie is dat?" "Wel, de vrouw van den alférez, die u niet op uw feest genoodigd heeft.
Ibarra had hem gezegd: "we zijn 't oneens over een rechtskwestie, en 't oneens zijn wil nog niet zeggen vijanden zijn." En de befaamde redenaar der behoudsmannen nam met geestdrift de uitnoodiging van den jongen man aan. De pastoor werd door allen, zelfs door den alférez met eerbied en onderscheiding ontvangen.
"Sinang!" vermaande Victoria. "Ik kan hem niet uitstaan sedert dat hij ons Rad van Fortuin heeft kapot gemaakt. Ik ga niet meer bij hem biechten." Onder al de huizen onderscheidde er zich een, dat niet verlicht was, en zijn vensters ook niet open had staan: 't was dat van den alférez. Maria Clara verwonderde er zich over. "Die heks!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek