Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juni 2025
Er is niets meer te vrezen!" bleef de alférez schreeuwen. Fray Salvi besloot eindelijk te gaan. Bleek kwam hij uit zijn schuilhoek, en ging de trap af. "De toelisan's hebben den alférez vermoord! Maria, Sinang, naar je kamer. Goed de deur versperren!" "Kyrie eleison!" Ibarra begaf zich ook naar de trap, ten spijt van tante Isabel, die zeide: "Ga niet uit, want je hebt niet gebiecht, ga niet uit!"
Weer werd hij naar de zaal gebracht waar de andere gevangene de heiligen aanriep, terwijl zijn tanden klapperden en zijn knieën knikten. "Ken je dien man?" vroeg Padre Salvi. "Ik zie hem voor 't eerst!" antwoordde Tarsilo, met zeker medelijden naar den ander kijkend. De alférez gaf hem een stomp en een trap. "Maak hem aan de bank vast!"
Wel, San Diego was een soort pauselijk Rome. De pastoor was er de Paus en het Vatikaan; de onderluitenant alférez van de guardia civil de Koning van Italië en het Quirinaal. En hier zoowel als in 't andere Rome kwam uit deze verhouding oneindig geharrewar voort, want elk van hen wou de baas wezen, en vond den ander overbodig.
Ibarra was buiten zich zelve: zijn lichaam beefde, zijn oogen bewogen zich dreigend in hun kassen. Fray Dámaso deed een geweldige poging om op te staan, die bijna slaagde, maar de ander greep hem bij zijn keel en duwde hem in elkaar op zijn knieën. "Meneer Ibarra! Meneer Ibarra!" stamelden enkelen. Maar niemand, zelfs niet de alférez, waagde het om naderbij te komen.
De alcalde zat aan 't eene uiteinde der tafel, Ibarra aan 't andere. Rechts van den jongen man bevond zich Maria Clara, en aan zijn linkerzijde de notaris. Capitán Tiago, de alférez, de burgemeester, de monniken, de beambten en de enkele jonge dames die gebleven waren, zaten niet naar rang, maar naar eigen verkiezing.
De alférez was er toen niet, en de ongelukkige moest de nacht op een bank doorbrengen, waar ze met een strakken onverschilligen blik op neerzat. Den volgenden dag zag de alférez haar, en daar hij in die dagen van rumoer bang voor haar was, en geen onaangenaam schouwspel wilde geven, droeg hij de soldaten op, haar te bewaken, haar met medelijden te behandelen en haar eten te geven.
"Ik bedoel omdat je gisterenavond op de binnenplaats van de kazerne was." "O meneer!" riep Andong blozend. "Nu, wie heeft daar de schuld van?" "Mijn schoonmoeder, meneer!" Een luid gelach begroette deze woorden. De alférez stond weer stil, en keek met niet strenge oogen naar den stakker.
De man houdt op met het aaien van zijn haan, en bidt het angelus, opdat het lot hem gunstig moge wezen. In de huizen bidt men met luider stemme...ieder geluid dat niet dat van 't avemaria is, verdwijnt, verstomt. Niettemin gaat de pastoor, met een hoed op, haastig de straat over, en wekt de ergernis van veel oude vrouwtjes: en, nog schandelijker! hij gaat naar 't huis van den alférez.
Padre Salvi nam 't echter niet als scherts op; zijn blik schitterde even toen hij teruggaf: "Meneer de alférez zal wel weten dat ik 't niet ben die dezer dagen wint of verliest!" De alférez lachte gedwongen en deed alsof hij de steek niet gevoeld had. In de andere feesttent aten de kinderen, voorgezeten door hun onderwijzer.
De fraile wees hem naar de deur, die hij toen op zijn manier met een trap sloot. De alférez vond de handen overbodig, en zou er niets bij verloren hebben, als hij niet meer tot de "tweehandigen" behoord had. Een verwensching en een gebrul kwam als antwoord van buiten. "Lomperd! Je hebt mijn voorhoofd kapot gegooid!" kreet zijn eega. "Draai nu maar af!" zeide hij bedaard tot den pastoor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek