Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 mei 2025
Als hij de deur uitgaat, grijpt Keesje de gelegenheid aan om, onopgemerkt door zijn patroon, een leeg pennendoosje naar Janus' hoofd te slingeren; het projectiel mist zijn doel niet; Janus steekt hem dreigend de vuist toe, Keesje toont Janus zijn tong en met een slag valt de deur dicht, zoodat Krasser een inktvlak uit zijn pen laat vallen en de procureur, het hoofd omwendend, "lomperd" zegt.
Zij merkte den blos op en de gedachte schoot door haar hoofd dat hij toch niet zoo'n phenomenale lomperd scheen te zijn als zij zich had voorgesteld. Zij kon zich niet denken dat een beestmensch ergens over zou blozen. En tevens deed het haar prettig aan, dat hem de radheid van tong ontbrak om een verontschuldiging te mompelen. Doch de wijze waarop hij haar met zijn oogen verslond, bracht haar in de war. Hij staarde naar haar als in vervoering, terwijl zijn wangen
"Mijne heren," riep de ridder, "ziet die Laat mij aanzien.... Kom eens hier, lomperd! Nader hier voor mij." De jongeling naderde langzaam en hield zijn ogen gedurig op de ridder gevestigd. Er zweefde iets zonderlings over zijn wezenstrekken, een uitdrukking waarin toorn en list te saam gesmolten waren: iets zo dreigend en zo geheim dat De Chatillon met een aandoening van benauwdheid werd bevangen.
De fraile wees hem naar de deur, die hij toen op zijn manier met een trap sloot. De alférez vond de handen overbodig, en zou er niets bij verloren hebben, als hij niet meer tot de "tweehandigen" behoord had. Een verwensching en een gebrul kwam als antwoord van buiten. "Lomperd! Je hebt mijn voorhoofd kapot gegooid!" kreet zijn eega. "Draai nu maar af!" zeide hij bedaard tot den pastoor.
BALTHAZAR. Hoog schat ik uwe vriendlijkheid, al waar' ook 't eten schraal. ANTIPHOLUS VAN EPHESUS. Een schraal onthaal is vriendlijkheid; veel liever zie ik den disch, Heer Balthazar, beladen met keur van vleesch en visch. BALTHAZAR. Goed eten tel ik minder, dat schaft soms een lomperd ook. ANTIPHOLUS VAN EPHESUS. Ik meer dan hoff'lijke woorden; een woord vervliegt als rook.
Het woord grobbejanus is niet alleen Amsterdamsch, maar ik mag wel zeggen Nederlandsch, het beduidt een groven lomperd van lichaam en manieren beide, en het Hoogduitsche woord grob, in plaats van het Holl. grof, is hier tot thema gekozen, omdat de Westfaalsche grasmaaiers in dit land als onbeschofte botterikken aangeteekend stonden.
"Zoo schenk mij uw bloem en een kusje daarbij." Het meisje haar tol met een kusje betaalt, Of zij wordt door Jan Carels niet overgehaald." Daar roept hem een Heer, rijk in goed en in land: "Ei spoedig! gij veerman! naar d' overkant!" "Mijn pontje is klaar," zegt de vroolijke gast: "Maar heb je nu al in de beurs getast?" "Neen lomperd, van veergeld is de adeldom vrij."
Neen! het vaartuig van dien lomperd, waaraan niemand zijn aandacht geschonken had, was gekomen juist op het oogenblik, dat de zon haar laatsten straal schoot, om den horizon voor de waarnemers te bedekken! Ziet, dat zijn van die zaken, die niet vergeten kunnen worden!
Het was een gehuil van pijn! De hamer, slecht bestuurd, had niet den bal, maar den enkel van den lomperd geraakt, die daar nu stond op éen been rond te hinken, terwijl hij, ongetwijfeld zeer natuurlijk, kreten uitstiet, die hem evenwel vrij bespottelijk maakten. De gebroeders Melvill ijlden tot hem.
Ja, zonder er om te denken had ik, als een verliefde lomperd dien gevaarlijken volzin geschreven! "Zoo, zoo! bemint gij Gräuben!" hernam mijn oom op den echten toon van een voogd. "Ja.... Neen...." stamelde ik. "Zoo, zoo! bemint gij Gräuben!" herhaalde hij werktuiglijk. "Welnu, wij zullen deze handelwijze op het voor ons liggende document toepassen."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek