Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Hij zocht met de oogen naar Alexei Alexandrowitsch; maar deze was heden gelukkig niet in den schouwburg. "Hoe weinig is er van den militair in u overgebleven!" zeide Serpuchowsky: "Een diplomaat, een kunstenaar of iets dergelijks." "Ja, na mijn terugkomst heb ik den frak aangetrokken," antwoordde Wronsky lachend en haalde langzaam zijn tooneelkijker te voorschijn. "Daarin benijd ik u.
"Is dat dan ook oppervlakte?" vroeg vorstin Twersky; "men zegt, dat een officier twee ribben heeft gebroken." Alexei Alexandrowitsch liet een lachje zien, dat slechts zijn lippen opende, maar verder niets uitdrukte. "Toegegeven, vorstin," zeide hij, "de ribben zijn niet oppervlakkig, maar iets inwendigs.
Darja Alexandrowna was vast van Anna's onschuld overtuigd; zij voelde dat zij verbleekte en dat haar lippen uit verontwaardiging tegen dien kouden, gevoelloozen man, die zoo bedaard haar onschuldige vriendin wilde te gronde richten, begonnen te trillen. "Alexei Alexandrowitsch," zeide zij en zag hem vastberaden in de oogen. "Ik heb u eerst naar Anna gevraagd en ge hebt mij geen antwoord gegeven.
"Ja, zeker," antwoordde zij en verhaalde hem alles van het begin af: haar reis met gravin Wronsky, haar aankomst te Moskou, het ongeluk bij het station en dan van haar verrichting in de treurige zaak haars broeders met Dolly. "Ik kan zulk een mensch niet verontschuldigen, al is hij ook je broeder," zeide Alexandrowitsch gestreng. Anna glimlachte.
Hij dacht er niet meer aan, dat deze regen de renbaan had kunnen bederven, maar verheugde er zich veeleer over, daar hij nu zeker was Anna te huis te treffen, en zooals hij hoopte, geheel alleen, want hij wist, dat Alexei Alexandrowitsch eerst onlangs uit het Duitsche bad was teruggekeerd en Petersburg nog niet weer had verlaten.
"Dus, Darja Alexandrowna, grijp ik zonder bedenken naar u als naar een reddingsanker. Help gij mij Anna overreden om aan haar echtgenoot te schrijven en hem om de scheiding te verzoeken." "Ja zeker," antwoordde Dolly weifelend, terwijl zij zich haar laatste gesprek met Alexei Alexandrowitsch voor den geest riep. "Ja zeker!" herhaalde zij beslist, toen zij aan Anna dacht.
Hij wilde Wronsky te kennen geven, dat hij met zijn vrouw alleen wenschte te zijn, en zich een weinig omkeerend tastte hij aan zijn hoed. Maar Wronsky wendde zich tot Anna: "Mag ik verzoeken om de eer mijn opwachting te mogen maken?" "'t Zal ons zeer aangenaam zijn," antwoordde Alexei Alexandrowitsch; "elken Maandag ontvangen wij."
"Breng toch dadelijk ijs," hoorde hij in de slaapkamer den dokter op bevelenden toon zeggen. Aan Anna's schrijftafel zat Wronsky op een lagen stoel; hij had het gelaat met de handen bedekt en weende. Toen hij de stem van den dokter hoorde, sprong hij op, nam de handen van voor het diep verslagen gelaat en zag Alexei Alexandrowitsch voor zich.
"Ik ga nu, Adieu!" zeide Anna en kuste haar zoon; toen naderde zij Alexei Alexandrowitsch en reikte hem de hand: "Het is vriendelijk van u, dat ge gekomen zijt." Hij kuste haar hand. "Alzoo tot weerziens! Gij komt op de thee; dat is best," hernam zij en ging vroolijk en vergenoegd naar buiten.
Maar 't is overheerlijk, verleidelijk schoon dat nevelachtig verschiet! Wie heeft dat niet ondervonden?" "Hoe echter heeft zij dat ondervonden? Hoe gaarne zou ik haar roman kennen!" dacht Kitty en stelde zich daarbij het prozaïsch, weinig aantrekkelijk uiterlijk van haar echtgenoot Alexei Alexandrowitsch voor.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek