United States or Jamaica ? Vote for the TOP Country of the Week !
Gij hebt voldoening noodig voor uw zinnelijke hartstochten...." "Alexei Alexandrowitsch, het is niet slechts niet grootmoedig, het is onwelvoegelijk, een machtelooze te slaan." "Ja aan u zelf denkt gij, maar het lijden van een mensch, die uw echtgenoot was, treft u niet. Het is u onverschillig, of zijn leven is verwoest, dat hij uit ... uitgeleden...."
Aan een ronde tafel onder een lamp zaten Alexei Alexandrowitsch en de gravin zacht met elkander te spreken. Aan de andere zijde der kamer stond een bleek, mager man, met glanzend schoone oogen, lang haar, dat tot op den kraag van zijn jas afhing, en spichtige beenen. Hij beschouwde de portretten, die aan den wand hingen.
"Ach, Alexei Alexandrowitsch, om Gods wil! geen wedervergelding voor hetgeen eenmaal geschied is. Je weet wat zij nu wenscht en verwacht, namelijk de scheiding." "Maar ik meen, dat zij niets daarvan weten wil ingeval mijn zoon bij mij zou blijven? In dezen zin heb ik haar geantwoord en beschouw alzoo de zaak als geëindigd."
Alexei Alexandrowitsch zag hem onverschillig en verstrooid aan, alsof hij zich zijner nauwelijks herinnerde. Wronsky's rustige kalmte en fier zelfbewustzijn stieten op Karanins hoog gevoel van eigenwaarde af als de zeis op een steen. "Graaf Wronsky," zeide Anna. "O, ik geloof dat we elkander al kennen," antwoordde Alexei Alexandrowitsch onverschillig en reikte Wronsky de hand.
Nadat het gesprek over verscheiden onderwerpen had geloopen, was het ook op het thema van vrouwen-emancipatie gekomen. Alexei Alexandrowitsch had gezegd, dat men gewoon was een beschaafde vrouw voor een vrijdenkende vrouw te houden, en dat dit volstrekt niet was te billijken. Hierop antwoordde Peszow: "Ik meen integendeel, dat deze beide vragen niet van elkander zijn te scheiden.
Dit was het eerste woord, dat de geest des leugens haar ingaf: "Nu rijden wij samen naar den wedren jammer, dat ik al met Betsy afspraak heb gemaakt! Zij zal mij namelijk afhalen...." Bij het hooren van dezen naam fronste Karenin het voorhoofd. "O, ik wil de onafscheidelijken niet scheiden," antwoordde hij op zijn gewonen ironischen toon: "Ik ga met Michaël Alexandrowitsch.
"Betsy heeft mij gezegd, dat graaf Wronsky wenscht voor zijn vertrek naar Taschkent van ons afscheid te nemen." Zij zag haar man niet aan en haastte zich alles te zeggen, wat haar zoo zwaar viel. "Ik heb geantwoord, dat ik hem niet kon ontvangen." "Of liever, mijn beste, dat dit van Alexei Alexandrowitsch afhing," verbeterde Betsy.
Sedert Alexei Alexandrowitsch zijn huis had verlaten met het voornemen niet meer tot zijn familie terug te keeren, sedert hij kort daarna met zijn advocaat gesproken en deze levensvraag tot een rechtsvraag gemaakt had, sedert had hij zich meer en meer in zijn besluit versterkt en erkende de mogelijkheid het uit te voeren.
Hij bemint mij reeds lang niet meer. En waar de liefde ophoudt, begint de haat. Als ik verstandig ben, laat Alexei Alexandrowitsch mij misschien Serëscha over en ik trouw met Wronsky."
Alexei Alexandrowitsch zal terstond uit zijn vertrekken komen en naar de kinderkamer gaan." "O hemel!" zeide de kindermeid, "Karnej Wassilitsch,gij moet, het ga hoe het ga, mijnheer terughouden, en ik zal heengaan om haar op de een of andere wijze te verwijderen. O hemel, o hemel!"
Woord Van De Dag