Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Maar het is volstrekt noodig. Hij legt het kruis op, maar Hij geeft ook de kracht om het te dragen," voegde zij er bij om hem een weinig voor te bereiden. De gravin schreef gewoonlijk elken dag twee of drie briefjes aan Alexei Alexandrowitsch. Zij hield van deze wijze van mededeeling, daar zich hierin iets geheimzinnigs met elegance verbond, wat anders in haar persoonlijke relatien geheel ontbrak.
In dat geval vraag ik verschooning; maar indien ge gevoelt, dat er de geringste grond voor bestaat, dan smeek ik je, u wel te bedenken en mij alles oprecht mede te deelen zooals uw hart het je ingeeft." Alexei Alexandrowitsch zeide zonder het te weten iets geheel anders, dan hij zich had voorgenomen.
Waartoe dit?" dacht Alexei Alexandrowitsch, terwijl hij zich de details eener scheiding voorstelde, waarbij de man de schuld op zich nam, en met dezelfde beschaamde beweging, zooals Wronsky eens voor hem stond, hief hij zijn handen voor het gelaat. "Je zijt opgewonden, dat begrijp ik. Maar als je het wel overlegt...."
Toen het kind eindelijk in zijn wiegje gelegd en het kussen door de meid terecht geschikt was, stond Alexei Alexandrowitsch weder op en naderde, behoedzaam op de teenen gaande, de wieg; hij zag het kind een poos zwijgend en met dezelfde uitdrukking van medelijden aan, toen verhelderde zich zijn voorhoofd en hij verliet de kamer.
Den derden dag eindelijk, nadat zij de betrekking tusschen gravin Lydia Iwanowna en Alexei Alexandrowitsch vernomen had, besloot zij aan deze een brief te schrijven, die haar zeer veel zelfbeheersching kostte en waarin zij met opzet liet doorschemeren, dat de toestemming om haar zoon te zien van de grootmoedigheid van Alexei Alexandrowitsch zou afhangen, want zij wist, dat, indien hem deze brief in handen kwam, hij niet zou kunnen weigeren zijn begonnen grootmoedige rol te spelen.
In de gewone omgeving en de bezigheid van haar huiselijk leven had zij weldra haar kalmte, zekerheid en gewetensrust terug gevonden. Ten vier ure keerde Alexei Alexandrowitsch van het ministerie van binnenlandsche zaken naar huis terug. Zooals meestal het geval was, had hij ook nu geen tijd om eerst naar zijn vrouw te gaan.
Slechts bij haar gevoelde hij zich op zijn gemak. Terwijl Alexei Alexandrowitsch met de gouvernante sprak, lag zijn hand op zijn zoons schouder; dezen was dat zoo kwellend en pijnlijk, dat Anna bemerkte, dat hij op het punt stond om te weenen.
Deze beweging, een slechte gewoonte, was een bewijs, dat hij met zich zelf in het reine was gekomen. Voor het huis deed zich het geluid hooren van een aankomend rijtuig. Alexei Alexandrowitsch bleef midden in de zaal staan. Lichte schreden ijlden de trap op.
Slechts in gemeenschap met haar kan ik mij denken! Ik heb niet opgehouden en zal niet ophouden haar te beminnen." De woorden zijner vrouw, die zijn ergste vrees bevestigden, hadden Alexei Alexandrowitsch een gruwelijke smart veroorzaakt. Deze smart was nog vermeerderd door het gevoel van medelijden, dat haar tranen steeds bij hem verwekten. Want weenende vrouwen en kinderen kon hij nooit zien.
In de dagelijksche afwachting van Alexei Alexandrowitsch' antwoord, dat hun de toestemming tot de scheiding zou brengen, richtten zij zich daar gemeenschappelijk in, alsof zij reeds echtelieden-waren. Het was reeds de derde maand, dat de Lewins in Moskou woonden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek