Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Als ik u maar van al deze kleine, voor u vernederende zorgen kon bevrijden! Ik zie het reeds: het woord eener vrouw, de beschikkingen eener vrouw zijn hier noodig. Wil u mij dat overlaten?" Alexei Alexandrowitsch drukte haar zwijgend en dankbaar de hand. "Wij zullen ons te zamen met Serëscha bezighouden.
Achter de deur hoorde men schreden; de kindermeid fluisterde verschrikt: "Hij komt!" en reikte Anna haar hoed aan. Serëscha wierp zich op het bed terug en weende luid, terwijl hij zijn gezicht met de handen bedekte. Anna nam deze handjes weg, kuste nog eens zijn natte oogen en ging met snelle schreden naar de deur. Alexei Alexandrowitsch trad haar te gemoet.
"Een paar handschoenen!" "Aangenomen." "Niet waar? Hoe schilderachtig?" Alexei Alexandrowitsch had zoo lang gezwegen, als men nabij hem sprak. Nu begon hij weer: "Ik geef toe, dat de spelen van volwassen mannen...." Op dit oogenblik reden de strijders af en elk gesprek werd gestaakt. Het rijden interesseerde Karenin niet en hij zag derhalve met zijn matte oogen verstrooid naar het publiek.
Alexei Alexandrowitsch liet zich ook terstond door dit thema gevangen nemen en begon de door de vorstin bestreden nieuwe ukazen ijverig te verdedigen. "Maar dit wordt intusschen aanstootelijk!" fluisterde eene dame, met de oogen Anna, haar man en Wronsky aanduidend. "Wat heb ik u gezegd?" antwoordde Anna's vriendin fluisterend.
Dat heeft zij gedaan." "Neen, neen! dat is niet mogelijk! Om Godswil, neen! Ge hebt u vergist!" riep Dolly uit, terwijl zij met de handen de slapen bedekte en de oogen sloot. Alexei Alexandrowitsch lachte koel, maar deze warme verdediging opende de wonde weder, zonder hem echter in zijn besluit te doen wankelen. Hij begon nu met meer levendigheid te spreken.
Het eerste was, dat hij gisteren bij de ontmoeting met Alexei Alexandrowitsch diens koele terughouding bemerkt had; uit zijn houding en uit de omstandigheid, dat hij gekomen was zonder daarvan iets te laten weten, in verband met de geruchten, die hem van Anna en Wronsky waren ter ooren gekomen, vermoedde Stipan, dat iets tusschen man en vrouw niet richtig zijn moest.
Deze werd geopend en de portier kwam met een plaid over den arm naar buiten. Hij keek Wronsky verschrikt aan; deze ontmoette in de deur Alexei Alexandrowitsch. Hij zag in het helder licht der gasvlam zijn bleek en ingevallen gelaat onder den zwarten hoed en de witte das, die bij zijn zwarten rok afstak. Karenins strakke, benevelde oogen vestigden zich op Wronsky's gelaat.
Alexei Alexandrowitsch herinnerde zijn zwager, dat in tegenwoordigheid des zoons nimmer van de moeder werd gesproken en dat hij derhalve ook hem verzocht met geen woord aan haar te herinneren. "Na het laatste wederzien zijner moeder is hij zeer ziek geworden," zeide Alexei Alexandrowitsch. "Wij vreesden zelfs voor zijn leven.
Hij moest toch al het netelige van mijn leven hier in Moskou inzien! Leef ik dan? Ik ben steeds in gespannen verwachting, ik ben in afwachting van de beslissing, die altijd weer op nieuw wordt uitgesteld. Nog steeds is er geen antwoord, en Stiwa zegt, dat hij niet naar Alexei Alexandrowitsch kan gaan, en ik kan niet voor de tweede maal schrijven.
Waarom onze?... Het ergste is, dat het onmogelijk is het gebeurde ongedaan te maken.... Maar men kan de herinnering daarvan dooden, begraven.... En dat zal ik...!" En hier herinnerde zij zich haar verloopen leven bij Alexei Alexandrowitsch, dat zij reeds uit haar gedachten had verbannen. "Dolly zal het zoo opvatten alsof ik nu mijn tweeden man wil verlaten, en zal mij voorzeker ongelijk geven.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek