Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 mei 2025
Hij hield met eene hand den greep der trede van zijn rijtuig vast, uit welks venster een dameshoofd in een zijden hoed en twee kinderhoofdjes gluurden en wenkte lachend met de andere zijn zwager toe. Ook de dame lachte vriendelijk en wenkte met de hand Alexei Alexandrowitsch toe. Het was Dolly met haar kinderen.
En Stipan Arkadiewitsch stond op en begaf zich naar beneden naar zijn nieuwen chef. Zijn vermoeden had hem niet bedrogen. De nieuwe, verschrikkelijke chef bleek een zeer welwillend man te zijn en Stipan Arkadiewitsch ontbeet met hem en bleef zoo lang bij hem, dat hij eerst omstreeks vier uur bij Alexei Alexandrowitsch kon komen.
Stiwa!" riep zij haar broeder toe. Maar deze hoorde niet. Nu wilde zij zelf naar beneden ijlen. "Als ge heengaan wilt, bied ik je nogmaals mijn arm aan," zeide Alexei Alexandrowitsch. Zij wendde zich met afschuw van hem af en, zonder hem aan te zien, zeide zij: "Neen, neen! Laat mij ik blijf!" Zij bemerkte nu, dat van den ongeluksplaats een officier door de menigte naar de tribune ijlde.
"Neen, maar zult ge dan komen? Slechts vandaag op het diner. Mijn vrouw verwacht je bepaald. Ik bid je, kom toch. En de hoofdzaak is: Spreek met haar. Zij is een zeldzame vrouw. Gij moogt niet weigeren." "Nu, als gij het zoozeer wenscht, dan kom ik," zeide Alexei Alexandrowitsch met een zwaren zucht.
Alexei Alexandrowitsch had er niets bizonders of aanstootelijks in gezien, dat zijn vrouw met Wronsky alleen aan een tafel zat en met hem in levendig gesprek was; maar hij had bemerkt, dat het de overigen in het salon als iets bizonders en aanstootelijks was opgevallen, en daarom kwam haar gedrag hem ook ongepast voor. Hij besloot er met zijn vrouw over te spreken.
Alexei Alexandrowitsch zweeg een oogenblik en streek met de hand langs voorhoofd en oogen. Hij zag in, dat, in plaats van, zooals hij wilde, zijn vrouw voor een onvoegzaamheid in de samenleving te waarschuwen, hij zich onwillekeurig opgewonden had over iets, dat slechts haar eigen geweten aanging en dat hij met het hoofd door een muur wilde, die slechts in zijn verbeelding bestond.
Serëscha sprong op, ging zijn vader te gemoet, kuste zijn hand en keek hem opmerkzaam aan om bij hem de kenteekenen van blijdschap over de ontvangen orde te ontdekken. "Nu, was het een aangename wandeling?" vroeg Alexei Alexandrowitsch, zette zich in zijn stoel en sloeg het boek open.
"Zijt ge nog niet te bed? Dat is wel een wonder!" sprak zij, terwijl zij haar baschlik afnam en zich naar haar kleedkamer begaf. "Het is tijd, Alexei Alexandrowitsch," zeide zij, terwijl zij reeds achter de deur verdween. "Anna, ik moet nog met u spreken." "Met mij?" vroeg zij, weer terugkomend en hem verwonderd aanziende: "Wat is er dan? Waarover?"
"Neen, ik kan hem niet ontvangen en het kan tot niets...." Zij brak plotseling af en zag haar man vragend aan: "Met één woord: ik wil niet...." Alexei Alexandrowitsch kwam nader en wilde haar hand vatten. Haar eerste beweging was ze terug te trekken, maar zij beheerschte zich en drukte zijn vochtige hand vol gezwollen aderen.
Een andere clique, die Anna meer boeide, was die, waardoor haar echtgenoot Alexander Alexandrowitsch zijn carrière gemaakt had; het was een vereeniging van bejaarde, niet schoone, deugdzame en kerkelijk vrome vrouwen en verstandige, geleerde, eerzuchtige mannen. Een dezer geleerde heeren had dezen kring als "het geweten der Petersburger wereld" gekenmerkt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek