Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
"Me twee educans plaasse zich vlak vóór mijn, en naast 'ullie de dochters, de ouste met de gastedelvrouw, en zoo bleve ze 'een en weer loope, waarbij ik 'ullie vergezelde. Me dege 'ong netuurlijk an die portemanteaux; dat zou anders te lastig weze bij dat rondkuiere over die kleeje ...
En, volgend 'n dwaze impulsie, denkend an de hongerige bende van gisteren, zei ze: "Heb je geen werk?" "Nee" ... "Heb je vandaag wat verdiend?" ... "'k Heb ... nog niet gegeten" ... Dat kwam 'r langzaam uit, niet gelogen. ..."Wil je ... hier blijven eten?" ..."O ... ja!" "Da's goed" ... Hij zette z'n bezem, z'n schop in 'n hoek en volgde de dienstmeid.
"Deze lakens hebben gediend," zeide Heynsz, met een zegevierenden blik, terwijl hij aan de beide hoofdbeambten de kreukels deed opmerken. "Nou jae," zeide Martha: "wat zou dat? Die lakens zijn ook 'ebruikt 'eweest; niet lang 'eleden, met kermis, heit men zuster in 't iene bed 'eslapen en men zusters zeun in het aere. Maar vertel het toch niet an Mevrouw; ze mocht het temet kwalijk nemen."
"Vol! met kisten en kasten, in 't voorhuis, ja, dat gaôt wel an." "Maar met menschen?" vervolgde de reiziger. "Met menschen!" herhaalde zijn reismakker: "dat kan ik juist niet zeggen. Ik heb niemand buiten hem in 't voorhuis ezien." "Nu ja, in 't voorhuis; maar zijn woning is groot."
„Tienus?” riep Jaantje bijna verontwaardigd. „Tienus, meheer! die is de goeïgheid zelf. O heere neen! die heeft er geen part of deel an, die zou ’m subiet hebben weerom gebracht, als hij ’m iewers had ontmoet.”
Maar daar holpe geen inlansche kruie, die me bruine bruid voor ondergeteekende in die woude ging plukke, dat ze werom kwam met de slange an d'r bloedende voete ... Is dat effe trouw?... "En nou, as je mijn nou goed in je hoofd heb geprent, zoo 'k daar rond ging as skelet van de wrake ... O, man! Hè je nog varinas in die pot, da'k eerst effe me zinne verzet? Want daar komt 't ..."
Het verlij met Montfoort, dat in 1461 plaats vond, geschiedde weer geheel en al op de oude voorwaarden, volgends »alle punten ende articulen, die inder zoenen, die tusschen den eerwaerdigen in Goide Heren Florens van Wevelkoven, Bisscop te Utrecht an die een zyde, ende Heeren Henrick Borchgrave tot Montfoirde an die ander zyde, gededingt was, begrepen syn."
Ik dagt er nog an, toe we ies met ons drieën op beroep oetgungen, da' we 's mörgens in de harbarge van het Hollanse dorp roem drie vörrel van een keessien op atten allennig om ons fersoen op te holden zee Hendrik Snottel, die de oldste van ons was, want ze zullen, ai der niet goed van prueft, meenen dai je 't niet kent, en buten dat, al wat er op taofel stiet zee ie is 't onze, want wij betaolen 't, en toe stopte hij zeuven plakkies Boelonnie-worst in 't vesse-zakkien.
En ik ben natuurlijk an finance rijker, maar an kleedingstukke ben 'k smerig verminderd. "'k Gaan daar 't hôtel uit, ongehinderd en wel, en volg de Spuistraat: zonder broek... Ja, 't is wat! Maar die lange ulster hing mijn op me enkels en daar kwamme me kaplaarze uit.
"Nou is doofstomme koopman een rol waar iedereen de duvel an gezien het, omdat je netuurlijk met je gezondheid spot ... waarachtig, ze hebbe d'r allegaar 'n hekel an ... en vooral toe we van De Haag na Alkmaar reze voor de kermis, want daar hadde de pokke ook geheerscht, mot je wete.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek