Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 14 Μαΐου 2025
ΚΡΕΟΥΣΑ Αχ! τι να κάμω; σύγχυσι μας φέρν' η δυστυχία. Ο ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Νά, εκδικήσου το θεό που σ' έχει αδικημένη. ΚΡΕΟΥΣΑ Πώς θα νικήσω εγώ, θνητή, τον δυνατώτερό μου; Ο ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Τα ιερά χρηστήρια να κάψης του Λοξία. ΚΡΕΟΥΣΑ Φοβάμαι• γιατί βάσανα ετράβηξα ως τώρα. Ο ΠΡΕΣΒΥΤΗΣ Έ, καμ' εκείνο που μπορείς• και σκότωσε τον άνδρα. ΚΡΕΟΥΣΑ Τον σέβομαι, απ' τον καιρό που ήταν καλός για μένα.
Και σήμερον ακόμη, ότε είνε η εικοστή ενάτη, η τελευταία ημέρα του Μαρτίου, πάλιν δεν θέλει ν' αφήση τους φόβους της: — Φύλα ξύλα για το Μάρτη να μην κάψης τα παλούκια· έλεγεν αποφθεγματικώς εις την κουμπάραν της, την γρηά Σμαράγδω, που την συνεβούλευε να μη φοβήται πλέον. — Ν' ακούς εμένα που 'ς το λέω· πάει, έστρωσ' ο καιρός· επέμενεν αυτή. — Αχ! τι ν' αηκούσω και ν αηκούσω· φοβάμαι!. .
Δεν το ήπιαν οι πιστοί σου αυτό το αίμα κι απόμεινε κρυμμένο μέσα σε μια καταφρονεμένη καρδιά, υστέρα, πέρασε σε άλληνα, ώσπου καταστάλαζε στη δική μου, έγεινε άλλο τόσο, και πάλι άλλο τόσο, και στο λαιμό μου ανέβαινε, μ' έπνιγε. Τι να το κάμω, είπα. Χτήμα σου είναι. Στάλα στάλα τόρριχτα πάνω σ' αυτά τα χαρτιά. Και τώρα τα καταθέτω μπροστά στο θρόνο σου! Μην ταγγίξης, θα κάψης τα χέρια σου!
Πολύν καιρό σε υπηρέτησα πιστά και τίμια, χωρίς κέρδος κανένα: ποιος φτωχός ή ποιος ορφανός ή ποια γρηά γυναίκα θα μούδινε μια πεντάρα για όλη την αυλαρχεία που κράτησα στη ζωή μου; Για αμοιβή, κάνε μου, Μεγαλειότατε, τη χάρι να λύπηθής τη Βασίλισσα. Θέλεις ζωντανή να την κάψης, χωρίς δίκη. Είναι άδικο πράγμα, αφού δεν αναγνωρίζει το έγκλημα για το οποίο την κατηγορείς.
Σκέψου άλλωστε: αν κάψης το σώμα της, καμμιά ασφάλεια δε θα υπάρξη πεια στον τόπο. Ο Τριστάνος ξέφυγε. Σπιθαμή προς σπιθαμή γνωρίζει της πεδιάδες, τα δάση, τους πόρους, τα στενά. Κ' είναι τολμηρός. Βέβαια είσαι θείος του, και δε θα επιτεθή ποτέ εναντίον σου. Αλλά όλους τους βαρώνους, τους υποτελείς σου, που θα πιάση, θα τους σκοτώση».
Αλλά συ ευδόκησες, να με ξυπνήσης. Στον πόνο που με βύθισες είνε αδύνατο πλέον ν' ακούσω τίποτ' άλλο απ' της άρπες των λογισμών που σε δοξάζουν κι' απ' το ποτάμι της αιωνιότητας που τρέχει στα πόδια σου. Το κυπαρίσσι της ζωής μου σαλεύει την κορφή του προς τους ουρανούς. Βράδυ και πρωί περιμένει πως θα καταδεχτής να το κάψης, το μαύρο κυπαρίσσι που το ξέχασαν οι κεραυνοί σου, Κύριε!
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν