ζήσι

Ενημερώθηκε: 11 Μαΐου 2025

Αυτά 'πα και μου απάντησεν η σεβαστή μητέρα• 180 «και με πολλήν υπομονή 'ς τα μέγαρα σου ακόμη εκείνη μένει, κ' έρημη, χωρίς παρηγορία, τα ημερονύκτια δαπανά 'ς τα κλάυματα η θλιμμένη. ούτε την εξουσία σου κανείς σου πήρε ως τώρα, αλλ' ήσυχα ο Τηλέμαχος έχει τα κλείσματά σου, 185 και εις τα συμπόσια τον τιμούν ως εις κριτήν αρμόζει, ότι καθένας τον καλεί• και ο γέρος σου ο πατέρας εις τον αγρό του κατοικεί, και ούτ' έρχεται 'ς την πόλι, ούτ' έχει κλίναις με λαμπρά παπλώματα στρωμέναις• πλην τον χειμώνα σπίτι του κοιμάτ' όπου και οι δούλοι, 190 'ς την στάκτη, 'ς την γωνιά σιμά, κ' είναι κακενδυμένος• και άμ' έλθη ο θέρος και ο καλός καιρός του φθινοπώρου, 'ς το κάρπιμο κηπάρι του παντού τ' αμπελωμένο χαμηλαίς κλίναις έχει αυτός τα πεσημένα φύλλα• κείτεται αυτού και αδημονεί ποθώντας να γυρίσης, 195 κ' ενώ πληθαίνει ο πόνος του τα γέρα τον πλακόνουν. ότι απαράλλακτος καϋμός κ' εμ' έφερε 'ς τον τάφο• ούτε η καλότοξη θεά μ' ηύρε 'ς τα δώματά μου και μ' έσβυσεν, η Άρτεμις, με τα λεπτά της βέλη• αλλ' ούτε αρρώστια μ' εύρηκεν απ' όσαις καταλύουν 200 με μαρασμόν ελεεινό την ζήσι των ανθρώπων• αλλ' ο καϋμός σου, η φρόνησι, του ήθους σου η γλυκάδα, αυτά μου εκόψαν την ζωή, λαμπρότατε Οδυσσέα».

Homer - Ομήρου Οδύσσεια Τόμος Β

Είπε και την πολεμάρχον θεάν είχε νοήσει. 210 και αλλούθε της εκραύγαζαν 'ς το μέγαρο οι μνηστήρες· ο Αγέλαος την ωνείδισε, Δαμαστορίδης, πρώτος· «Μέντορα, μη καταπεισθής 'ς τα λόγια του Οδυσσέα, βοηθός εκείνου πόλεμον να κάμης των μνηστήρων· ότι από τώρα η γνώμη μας το εξής αποφασίζει· 215 κείνους τους δύο, τον υιόν ομού και τον πατέρα, αφού φονεύσουμε, και συ θα πέσης, όπως κείνα, 'που εδώ να πράξης βούλεσαι, πλερώσ' η κεφαλή σου. και αφού σας αφαιρέσουμε την ζήσι με το ξίφος, όσ' έχεις μες το σπίτι σου και όσ' έξω, αυτά με κείνα 220 του Οδυσσέα θα ενωθούν και μες τα μέγαρά σου δεν θέλει αφήσουμε να ζουν τ' αγόρια σου κ' η κόραις, ουδ' η γυνή σου να γυρνά 'ς την πόλι της Ιθάκης».

Homer - Ομήρου Οδύσσεια Τόμος Δ

ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ Νους μαύρος, χέρι δεξιό, χυλός εχθρός 'ς την ζήσι, βοηθός η ώρα και οφθαλμός κανείς να μαρτυρήση· φρικτό μίγμ' από βότανα μεσάνυκτα κομμένα, με της Εκάτης τρεις φοραίς το χνώτο μολυσμένα, με το μιαρό σου ιδίωμα, με την κρυφήν μαγείαν, τον ύγιον τόπον της ζωής πάτησ' ευθύς με βίαν. ΑΜΛΕΤΟΣ Τον φαρμακόνει εις τον κήπον του διά να του πάρη το βασίλειο.

William Shakespeare - Αμλέτος