United States or Martinique ? Vote for the TOP Country of the Week !
Και αν εκφράζη συμπάθειαν, αύτη έρχεται ως αμοιβή διά την ηδονήν του θεάματος, η οποία, αντιθέτως προς ό,τι γίνεται εις τα θέατρα, δεν πληρόνεται προκαταβολικώς, αλλά κατόπιν, όταν πλέον είνε και ανωφελής. Όχι πολύ βαθεία ανάλυσις δύναται ν' αποδείξη ότι τα ωραία αισθήματα, όπως και τα ωραία άνθη, έχουν φυτρώσει εις την κόπρον.
Αλλ' αυτή θα ήτο η τελευταία νίκη του «Βασιλέως της κομψότητος» κατά του αντιπάλου του, διότι αυτοστιγμεί η Ποππέα εγερθείσα ανέκραξεν: — Άναξ, πώς δύνασαι να επιτρέπης τοιαύτην ιδέαν να την εκφράζη οιοσδήποτε ή τουλάχιστον να τολμούν να την εκφράζουν ενώπιόν σου; — Τιμώρησον τον υβριστήν, είπεν ο Βιτέλλιος.
Εμπρός λοιπόν, τι άραγε εννοεί ότι είναι αυτός ο λόγος; Διότι εγώ νομίζω ότι είναι έν από τα εξής τρία. Θεαίτητος. Ποία δηλαδή; Σωκράτης. Το πρώτον μου φαίνεται ότι είναι το να εκφράζη την σκέψιν του διά της φωνής του με ρήματα και ονόματα, αποτυπόνων την κρίσιν του εις το ρεύμα που διέρχεται από το στόμα του ως να είναι κάτοπτρον ή νερά.
Μία νεαρά καρδία αφιερώνεται εντελώς εις μίαν κόρην, διατρίβει όλας τας ώρας της ημέρας πλησίον της, καταναλίσκει όλας του τας δυνάμεις, όλην του την περιουσίαν, διά να της εκφράζη κάθε στιγμήν ότι αφοσιούται ολόκληρος εις αυτήν.
Και όμως εφ' όσον ενυπάρχει σαφώς η δύναμις αυτού, είναι ορθόν να του αποδίδωμεν εκείνο το όνομα το οποίον θα μας δείξη αυτό το πράγμα. Παραδείγματος χάριν το β βλέπεις ότι ενώ προσετέθη το η και το τ και το α δεν το έβλαψε διόλου, ώστε να μην εκφράζη με ολόκληρον το όνομά του την φύσιν εκείνου του στοιχείου, του οποίου ήθελε ο νομοθέτης.
Με το μέσο της αγάπης της μητέρας του γνώρισε ο μικρός Σβεν όλον τον κόσμο γύρω του κ' επειδή αυτή η αγάπη ταίριαζε με τη δική του φύση, τη γεμάτη τρυφερή αφοσίωση, όπως κι αυτός ταίριαζε με κείνη, που κάθε μέρα του έδινε κάτι νέο, όλο και κάτι περσότερο — έτσι ο Σβεν δεν μπορούσε να σκεφτή διαφορετικά παρά να εκφράζη φυσικά κι απλά, όπως του ερχότανε, καθετί που σάλευε, μεγάλωνε και ρωτούσε μέσα του.
Μου εφάνη λοιπόν, Φαίδρε, εκτός εάν συ έχης άλλην γνώμην, ότι δύο και τρεις φοράς τα ίδια επανέλαβε, επειδή φαίνεται δεν είχε μεγάλην γονιμότητα να εκφράζη διά πολλών το αυτό πράγμα ή ίσως επειδή δεν τον έμελε διά τούτο· και μου εφαίνετο ότι έκαμνε νεανικάς επιδείξεις ως ικανός τάχα μετά πλείστης επιτυχίας πάντοτε να διατυπώνη το θέμα του και ούτως και αλλέως.
Είτα, ανακυκλούσα εις τον νουν την έμμονον ιδέαν, ήτις της είχε κολλήσει, χωρίς να την εκφράζη μεγαλοφώνος, είπε με φωνήν, την οποίαν θα ηδύνατο ν' ακούση τις, αν παρίστατο μάρτυς της σκηνής εκείνης: «Αν έκαμα καλά, Άι-Γιάννη μου, να μου δώσης σημείο σήμερα. . να κάμω μία καλή πράξι, ένα ψυχικό, για να γαληνιάσ' η ψυχή μου κ' η καρδούλα μου! . . . »
Και καθώς εις τους ασθενείς και τους έχοντας αδύνατα σώματα προσπαθούν να δώσουν την καλήν τροφήν οι εις τοιαύτα αρμόδιοι με κάποια γλυκίσματα και ποτά, την δε βλαβεράν μέσα εις αηδιαστικά, διά να παραδέχωνται μεν εκείνην, να συνηθίζουν δε ορθώς να μισούν αυτήν εδώ, ομοίως ακριβώς και ο ορθός νομοθέτης θα πείση τον συνθέτην και, εάν δεν πείθεται, θα τον αναγκάση να εκφράζη ορθώς τον χαρακτήρα των σωφρόνων και ανδρείων και ασφαλώς αγαθών ανδρών και εις τους ρυθμούς και εις τα σχήματα και εις τας αρμονίας, όταν συνθέτη μελωδίας.
Εις τον τελευταίον χορευτήν μου, κρίναντα εύλογον να ομιλήση έτι σαφέστερον περί του διακαούς πόθου του περί αποκαταστάσεως, καίτοι ανήκει εις την διπλωματίαν, έδωκα την κατωτέρω συμβουλήν : «Κύριε, η γλώσσα εδόθη υπό του Θεού εις τον άνθρωπον ουχί όπως εκφράζη, αλλ' όπως κρύπτη τους λογισμούς του»· ενώ δε έλεγον ταύτα, διελογιζόμην ότι του κυρίου τούτου η γλώσσα ωμοίαζε χείρα απλουμένην προς αίτησιν βαλλαντίου».
Λέξη Της Ημέρας