Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 21 Μαΐου 2025
Η διακοσμητική του αξία είναι φυσικά η ίδια που είναι και του άσπρου ή του χρυσαφιού η αξία· μπορεί να χωρίζη και ν' αρμονίζη τα χρώματα. Στα νεώτερα θεατρικά έργα το μαύρο φράκο του ήρωα γίνεται μοναχό του σπουδαίο και πρέπει να του δίνεται ένα κατάλληλο φόντο. Σπάνια όμως του δίνεται.
Έκανες εδώ, άκουες τ' όνομά σου· έκανες εκεί έχανες τη σκούφια σου. Έσκυφτες χάμω κ' αισθανόσουν άξαφνα φοβερή σφίνα να σου χωρίζη τα μηριά. Ευρέθηκαν άνθρωποι που εγύρισαν ημέρα — μεσημέρι θεόγυμνοι στα σπίτια τους.
Κι' ένα γυμνό σπαθί χωρίζει τα σώματά τους: «Θεέ! τι βλέπω; Πρέπει να τους σκοτώσω; Τόσον καιρό που ζουν μαζύ στο δάσος, αν αγαπιώντανε με τρελλή αγάπη, θάβαζαν να τους χωρίζη αυτό το γυμνό σπαθί; Και δεν ξέρει καθένας, ότι μια ολόγυμνη λάμα που χωρίζει δυο σώματα, είναι εγγύησις και φύλακας αγνότητος; Αν αγαπιώντανε με τρελλή αγάπη, θα κοιμώντανε έτσι τόσο αγνά; Όχι, δε θα τους σκοτώσω.
Το ίδιον κ' οι άνδρες. — Λοιπόν και σεις, απ' τον σωρόν αν σας χωρίζη κάτι, εάν 'ς την ανθρωπότητα οι έσχατοι δεν είσθε, ειπήτε μου το· — τότ' εγώ θα σας ξεμυστερεύσω πράγμα, που αν εκτελεσθή, θα φάγη τον εχθρόν σας, και σας εις την καρδίαν μου θα σας αλυσσοδέση κ' εις την αγάπην μου, — εμού, που η ζωή του είναι αρρώστια μου, κ' υγεία μου θα ήν' ο θάνατός του !
Είνε λοιπόν μέγα ή μάλλον μέγιστον ελάττωμα, όταν δεν γνωρίζη κανείς να χωρίζη τα ανήκοντα εις την ποίησιν και τα αρμόζοντα εις την ιστορίαν, αλλ' εισάγη εις την ιστορίαν τα στολίδια της ποιήσεως, τον μύθον και το εγκώμιον και τας σχετικάς υπερβολάς.
Ψηλά μέσ' από το λίγο άνοιγμα του παραθυριού, κόκκινο φως φάνηκε μια στιγμή κ' έσβυσε γρήγορα, και το φεγγάρι όσο μπορούσε να μπη μέσα, στο μόλις ανοιγμένο παράθυρο, άφινε να χωρίζη εκεί ψηλά από μέσ' απ' τα ξύλα κάτι τι άσπρο, σα σκιά, σα φάντασμα που κινούνταν.
Θελά ονομάζονταν με δίκιο βάρβαρη κι' ακανόνιστη εκείνη η γλώσσα, οπού όσοι θέλοντας να την διορθώσουν κατά την γνώμη τους, έμπαζαν σε ταύτην λέξαις και τρόπους εναντίους στην κοινήν συνήθειαν, και ακολούθως να μην απεικάζωνται από όλους. και τότες, αντίς να διορθωθή, θελά χάλναγε τελείως, και θελά κατάνταγε ένα δίλογο, οπού να μη χωρίζη τ' αληθινό του χρώμα ποίο είναι.
Λόγου χάριν εάν κανείς θελήση να διαιρέση εις δύο το ανθρώπινον γένος, και το χωρίζη καθώς το χωρίζουν οι περισσότεροι εντός της πόλεώς μας, και λαμβάνουν χωριστά από όλα τα άλλα ως έν μέρος το Ελληνικόν, όλα δε τα άλλα γένη τα οποία είναι άπειρα και ακοινώνητα και ασυμβίβαστα μεταξύ των τα ονομάζουν με έν όνομα βαρβάρους, ώστε και ημείς εξ αιτίας αυτού του ονόματος να φανταζώμεθα ότι όλα είναι έν γένος.
Ξένος. Και βεβαίως, αγαπητέ μου, διότι το να προσπαθή κανείς να χωρίζη όλα από όλα, και αλλέως δεν είναι αρμονικόν, και ωρισμένως τον αποδεικνύει ως όλως διόλου άμουσον και αφιλόσοφον. Θεαίτητος. Διατί δηλαδή; Ξένος. Το να χωρίζωμεν έκαστον πράγμα από όλα τα άλλα είναι ολοτελής εξόντωσις των λόγων. Διότι μόνον με την συμπλοκήν των διαφόρων ειδών μεταξύ των κατορθόνομεν να σχηματίσωμεν τον λόγον.
Και όμως, διά την διεύθυνσιν την οποίαν εδώσαμεν εις τον λόγον μας, παρουσιάζονται απλωμένοι δύο δρόμοι, ο ένας συντομώτερος, ο οποίος απέναντι ενός μεγάλου μέρους χωρίζει ένα μικρόν, και ο άλλος έχει περισσότερον εκείνο που είπαμεν προηγουμένως, ότι πρέπει δηλαδή να χωρίζη εις το μέσον όσον είναι δυνατόν, είναι όμως μακρότερος.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν