Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 4 Μαΐου 2025
Η μάννα μου μ' έντυνε, κ' εγώ άκουγα ταγριεμένο το Κόλι. Άξαφνα, — Νταγκ! Χτυπάει και το σήμαντρο! Ανάσανε η ψυχή μου! Να που ζούσε και κάποιος άλλος στον κόσμο έξω από το Κόλι! Ο γέρος ο Παπά Νικοδήμος, που μας προσκαλούσε να πάμε να προσκυνήσουμε το Χριστό που γεννιέται. Πήραμε το φανάρι, και βγήκαμε. Στον ουρανό λαμπρή ξαστεριά· κάτω στη γης, σκοτάδι βαθύ.
Πηγαίνανε με την τάξη τους όλοι οι πρώτοι αξιωματικοί, πρόσπεφταν, το προσκυνούσαν, κ' ύστερα τασπάζουνταν. Κι ακατάπαβα μπαινοβγαίνανε δούλοι κ' επιστάτες του Παλατιού, ζητώντας του προσταγές, σα να ζούσε ακόμα· ώσπου ήρθε ο γιός του ο Κωστάντιος, ο Αυτοκράτορας της Ανατολής, κ' έγινε ο ενταφιασμός.
Αν απέθανε όμως ο Κωσταντίνος, ζούσε και βασίλευε τώρα ο αχαραχτήριστος ο Κωστάντιος. Όσο κι α δίσταζε, όσο κι α φοβότανε στην αρχή, τον κατάφεραν οι Αρειανοί και συστήσανε με την άδεια του Σύνοδο Αρειανική στην Κωσταντινούπολη, και κανονίσανε δικό τους «Πιστεύω», πούλεγε το Σωτήρα «Ομοιοούσιο» κι όχι «Ομοούσιο», δηλαδή, απάνω κάτω, μα όχι όλως διόλου Θεό.
Σκόρπιζε και κάτι λόγια ο Αυτοκράτορας κάθε λίγο που δίνανε θάρρος κ' ελπίδα στους δικούς του, φόβο κι ανησυχία στους Γότθους. Δε ζούσε πια τώρα κι ο πιδέξιος ο στρατηγός τους ο Φριτιγέρνης, που αυτός μόνος ήξερε να τους φυλάη ενωμένους τους Γότθους και να τους κυβερνάη με κάποιο στρατηγικό σύστημα, κ' έτσι κομματιαστήκανε κι ανεμοσκορπιστήκανε σε διάφορα μέρη.
Δίχως άλλο έπρεπε να φύγη, και να το πάρη απόφασι πως για τελευταία φορά είχε κρατήσει, κάτω από την κάπα του προσκυνητή — στον Άσπρο Κάμπο — τ' ωραίο σώμα της Ιζόλδης στα χέρια του. Τρεις ημέρες ακόμη έφαγε έτσι, χωρίς να μπορή να ξεκολλήση από τον τόπο που ζούσε η Βασίλισσα.
Όταν τα ξανάνοιγε έβλεπε την κιτρινωπή δημοσιά να χάνεται ανάμεσα στο πράσινο και το γαλάζιο του ορίζοντα, επάνω προς τα βουνά του Νούορο και κάτω προς τη θάλασσα της Μπαρονία, και του φαινόταν πως έτσι ζούσε πάντα, στην άκρη ενός δρόμου που είχε διανύσει τον μισό και τον άλλο μισό τον είχε μπροστά του.
Και για τον καιρό που ζούσε, — είταν ο καιρός του Humboldt, του I. Grimm και του Bopp! — καλός γλωσσολόγος δεν είταν . Αν όμως και δεν ήξερε μέθοδο κ' επιστήμη, αν κ' οι ετυμολογίες του μας κάμνουν πού και πού να χαμογελούμε, ο νους του συχνά έβλεπε την αλήθεια, και χωρίς ίσως ο ίδιος να το διή καλά καλά, έβρισκε το σωστό.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν