Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zaktualizowano: 17 października 2025
*Julia.* O której godzinie Jutro mam przysłać? *Romeo.* O dziewiątej. *Julia.* Dobrze. Dwudziestoletni to termin. Nie pomnę, Pocom tu ciebie znowu przywołała. *Romeo.* Pozwól mi czekać, aż sobie przypomnisz. *Julia.* Zapomnę znowu, po co czekasz, pomnąc O twojej tylko lubej obecności. *Romeo.* A ja wciąż czekać będę, abyś ciągle Zapominała, sam zapominając, Że mam gdzie inny dom jak tutaj.
Ręce jej drżały, a oczy często mgła zasłaniała. Zrobiła się dumną i nieraz w szynku chwaliła się „uczciwą” rodziną, z której pochodziła. Pieniądze Wicka chowała święcie i od czasu do czasu drogę bratu zabiegała, zapytując, czy oddać ma złożone w kącie swej izby papierki?
Pułkowski zabijał minutę, ja lat 30. He razy w duszy życzyłem jej śmierci, ile razy chciałem, aby tą siekierą, której udźwignąć nie mogłem, ugodził ja ktoś z góry, szatan czy Bóg wszystko jedno!
Pan Wojski poznał zdala, ręce roskrzyżował I s krzykiem podróżnego ściskał i całował; Zaczęła się ta prętka, zmieszana rozmowa, W której lat kilku dzieje chciano zamknąć w słowa Krótkie i poplątane, w ciąg powieści, pytań, Wykrzykników i westchnień i nowych powitań. Gdy się Pan Wojski dosyć napytał, nabadał, Na samym końcu dzieje tego dnia powiadał.
Wchodzi do izby na wesołe tany Z kubkiem od drużbów Wiesław powitany; Potem starosta, zarządca wesela, W te słowa drużbom porady udziela: »Jużci pierwszeństwo zostawcie obcemu, Niech idzie w tany, niech też po swojemu Skrzypkom zanuci, dziewoję wybierze; Bo z obcym trzeba uczciwie i szczerze«. I wybrał druchnę, której wdzięk uroczy Zwrócił na siebie wędrownika oczy.
*Merkucio.* Za ten koncept ugryzę cię w ucho. *Romeo.* Chyba udziobiesz! *Merkucio.* Twój dowcip jest gorzką konfiturą, dyabelnie ostrym sosem. *Romeo.* Stosownym do gęsi. *Merkucio.* To koncept z koźlej skórki, której cal da się rozciągnać tak, że nim opaszesz całą głowę. *Romeo.* Rozciągnę go do wyrazu głowę , który połączywszy z gęsią , będziesz miał gęsią głowę.
Koło kobiety robiła się pustka, której ona wytłomaczyć sobie nie umiała i nie mogła a lewek Irek powtarzał tymczasem: Gdyby nawet tak było honor mi milczeć nakazuje! Och!... ten honor mężczyzn, lwów broniących czci kobiety, którą sami zszargali, ten honor dzwoniący, jak fałszywa moneta „qu'allait-il faire donc, dans cette galère?” Powoli, Irek rozzuchwalał się jeszcze więcej.
Uciszcie się! powtarzał, miejcie też baczenie, Wy co jesteście pierwsi myśliwi w powiecie, Z gorszącéj kłótni waszéj co będzie? czy wiecie? Oto młodzież na któréj Ojczyzny nadzieje, Która ma wsławiać nasze ostępy i knieje, Która niestety, i tak zaniedbuje łowy, Może do ich wzgardzenia weźmie pochop nowy! Widząc, że ci co innym mają dać przykłady, Z łowów przynoszą tylko poswarki i zwady.
Nagle wyobraźnia, jak znarowiony koń rzuciwszy się w bok, jaskrawo i dobitnie przedstawiła mu obraz takiej rodzinnej wycieczki... ...Po rżysku, oblanem promieniami zachodzącego słońca, idą dzieci, prowadzone przez guwernantkę; za nimi w odległości kilku kroków, on, pod rękę z żoną, której nie ma nic do powiedzenia, prócz zapytań, co będzie dziś na kolacyę lub jutro na obiad.
Emil, najstarszy z kuzynów, z jasnoblond wąsem, z twarzą, z której życie zmyło jakby wszelki wyraz, spacerował tam i z powrotem po pokoju, z rękami w kieszeniach fałdzistych spodni. Jego strój elegancki i drogocenny nosił piętno egzotycznych krajów, z których powrócił.
Słowo Dnia
Inni Szukają