United States or Angola ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bronwater drink ik niet meer, ik houd nu alleen maar rust. Mijne zuster is ook hier en denkt een week of vier te blijven. Mijn adres is: Soden, près de Francfort sur le Main, maison 'Landlust'. "Met mijne gezondheid gaat het vooruit, hoewel ik nog niet geheel beter ben; waarschijnlijk kunnen wij hetzelfde van uw landgoed zeggen.
Een oude vrouw, een van de in boetgewaad gekleeden, zuster Poetê, zeide tot haar kleindochter, een meisje van zes jaar, dat naast haar neergeknield lag: "Ongelukskind! Let toch op, je zult zoo meteen een preek hooren als op Goeien Vrijdag!" En ze gaf haar een kneepje, om de vrome aandacht van het kind op te wekken. Dit trok een leelijk gezicht, stak haar snuitje vooruit en fronste de wenkbrauwen.
Wanneer Adolf al de liefdewoorden, die zolang in zijn boezem hadden besloten gelegen, voor zijn aangebeden Machteld had uitgestort, sprak hij ook met broederlijke tederheid tot zijn zuster. Er ontstond onder hen een kalme redekaveling, die hen verwonderlijk vrolijk en verheugd maakte.
Zeker, meneer, zeker, daar, op den hoek, in Den Arend, heel goed. En zij wees het mij met de hand. Ik keerde mij nog eens om, dankend en groetend, en meteen viel ook mijn blik weer op de blauwe horretjes. Even zag ik er 't gezicht der tweede juffrouw, blijkbaar de zuster, die mij scherp beloerde, maar dadelijk in 't vage wegsmolt, als een visch die naar de diepte zinkt.
Ik weet zeker dat heel Toela ervan overtuigd is, dat ik het grootste monster ben dat er bestaat." Eenigen tijd daarna hoorde Tolstoi van zijne tante, dat de zuster van zijne vroegere aanstaande spoedig in het huwelijk zou treden.
»Ja, dat kunt ge, zuster," antwoordde de jonge man. »Maar wilt ge, om u gerust te stellen, dat ik naar Bergen vertrek?... Morgenochtend.... of hedenavond?" »Ik wil niet, dat gij mij verlaat!.... Neen, dat wil ik niet!" antwoordde Hulda Hansen, terwijl zij zich aan haren broeder vastklemde, alsof zij slechts hem ter wereld meer bezat.
Een vrouw met grijs haar zeide ons: "Daar was ik. Ik was drie jaar oud toen dit gebeurde. Mijn oudere zuster was bang en weende. Men voerde ons naar de bosschen. Mijn moeder droeg mij in haar armen. Men legde zich met het oor op den grond om te luisteren. Ik bootste het kanongebulder na en riep bom bom." Zooals gezegd is, voerde een deur links op de plaats naar den boomgaard.
"Daarom zie je er geen een!" "Ze zullen allen dood zijn." "Ik dacht al bij mezelf dat ze iets kwaads in 't schild voerden. Gisteren..." "Ik heb 't wel gezien. Gisterenavond..." "Jammer!" zei zuster Roefa, "zoo allemaal dood te gaan voor Paschen, wanneer ze met hun geschenken komen." "Hadden ze nog maar 't nieuwe jaar afgewacht..."
Eene menigte van landlieden begroetten hem met luide jubeltoonen. Onder aan de poort van het slot stond de gravin met hare dochters. Bijna de geheele adel uit den omtrek had zich bij haar gevoegd. In sprakelooze verrukking klemde de gravin den voor haar als uit het graf verrezenen zoon aan het hart. Zich van haar losmakend, zonk August in de armen zijner zuster.
Kortom, mijnheer, want ik ben al bang dat de brief te lang wordt hoewel ik zoo kneuterig op mijn schrijf ben kortom dan, ik hoorde toen en later wat de oorzaak dier armoede geworden was. De juffrouw nicht werd als wees van Mevrouws eigen zuster bij HE. grootgebracht.