United States or Romania ? Vote for the TOP Country of the Week !


Maar, nóg kleingeestiger mocht het heeten dat in oogenblikken als deze, wanneer de neef het pleegkind van wien men zegt zooveel te houden den gewichtigsten stap van zijn leven heeft gedaan, wanneer hij een engel van schoonheid en lieftalligheid geheel de zijne mag noemen, dat in zulke oogenblikken de "liefhebbende pleegvader" geen heilwenschend woord, ja zelfs geen zoen en handdruk voor het jonge echtpaar overheeft, en dit alleen omdat een nette bruid haar trouwkleed niet graag ineens bederven wil, en daarom een schrikkelijk beslijkte vigilante wegzendt teneinde er een ander rijtuig voor in de plaats te nemen.

Het kasteel zou vervolgens het eigendom geweest zijn van het geslacht der heeren Van Borsele van Brigdamme, en bij een zoen over een doodslag, gepleegd door Boudewijn van Borsele van Brigdamme, omstreeks 1358 aan den Abt van Middelburg gekomen zijn.

De welgemeende zoen aan de vrouw van mijn pleegzoon op den dag van haar huwelijk gegeven, moest haar het bewijs zijn geweest van mijn.... welwillendheid." "Waarlijk oom, Eva is geheel van uw liefde overtuigd. Alleen de hooge prijs, dien zij op uw toegenegenheid stelt, deed haar zoo spreken, en daarom...."

"'t Is een wonderlijke jongen," zei 's avonds onder het naar huis gaan juffrouw Barbara tot Tournel; "je kunt niet kwaad op hem blijven. Als hij je zoo aankijkt, is hij in 't geheel niet leelijk; je vergeet, dat hij een bochel heeft, en ik zou hem heusch een zoen hebben kunnen geven."

Alsof Thom nog vreesde dat men in 't donker, wit van rood kon onderscheiden, dook hij met den blonden krulkop achter moeders hals, en terwijl hij op den arm van haar leunstoel gezeten haar middel omvatte en haar zoo een zoen in den hals gaf, sprak hij een oogenblik later zeer zacht, maar toch schijnbaar luchtig: "Wil ik je eens een vertelseltje doen moeder?

Eigenlijk waren we dan verlegen met onzen buit, schudden schijnbaar ruw, maar eigenlijk teer de Sabijnsche wat door elkaar, spraken wat vreeselijke dreigementen, en, als 't héél erg werd, gaven we ze een zoen ergens op een vindbaar plekje van het weggestopt gezicht en anders maar op de haren. Die zoen beteekende evenwel niets anders dan een triomf. Daarna mochten ze gaan.

Eergistren was ik jarig, En moeder vroeg mij toen, Wat ik van haar begeerde; Ik gaf haar eerst een zoen, En zei: mijn lief mamaatje! Bewijs mij deze gunst, Dat ik mag leeren speelen, En zingen naar de kunst. Zij nam mij in haar armen, En zei: in 't nieuwejaar. Nu brande ik van verlangen, Ach kwam de meester maar.

Dan ging hij uit, tusschenbeide in 't midden van den winter, met een demi-saison alleen aan, of heel in het begin van de lente, of als de herfst al gevorderd was, zóo maar, in zijn gewoon huispakje. Mathilde had dan al mooi knorren, hij gaf haar een zoen, maar beterde zich niet. Hij was overigens in alles, een redelijk en punktueel man. Hij was wel wat zuinig, maar nooit in 't belachelijke.

Maar daarom bid ik je, doe nu ook wat mij, wat ons allen gelukkig kan maken: Ga mee naar De Zonsberg; geef oom Van Barneveld een zoen, een hartelijken zoen.... Eva, het feest zal wel doorgaan dezen avond. Ja zeker, maar doe dan ook wat ik wensch.... mijn Eva?" De doktersvrouw ziet haar echtvriend een oogenblik stilzwijgend aan: "Voor een man, beste August, ben je al te weekhartig.

De huisknecht keert met de meiden in de keuken terug; pakt Saar, de dikke, die "schei uit" zegt; drukt Lien, 't fijne nufje, die "foei" zegt, een zoen in den hals: sprint boven op de tafel, en roept: "'t Hek van den dam! Saar, flensies van avond!" en Saar zegt: "Stil maar, je zult 't goed bij me hebben," en Lien krijgt weer 'n zoen en zegt: "Malle jongen, loop heen!" O heer! zult u zeggen.