Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
O edele ziele mijn, staet op, maect u ghereet, Doet uwen mantel ane, der hogher minnen cleet. O edele ziele mijn, doet ane u scone juweel, U brugom wilt gaen meyen met u in sijn prieel. O edele ziele mijn, hets daer zuete meyen gaen: Den wijn der melodiën wort u daer opgedaen . enz. Voorts vinden wij nog lofdichten op S. JAN BAPTIST, eene paraphrase van het Miserere, van het Pater Noster.
De woudduif koert.... Daar ritslen dorre blâren... O, angst! daar schuifelt iets: twee vonken staren... Het sist een adder slingert zich om ’t been: Zoo slingert zich, in deze stille stonde, Het zoet verlangen naar de zoetste zonde Gelijk een adder om mijn ziele heen....
'k Wil hem heel mijn rijke hoeve geven, Hij ontfangt mijn zilver ten geschenke, Hij wordt meester over al mijn kudden: 'k Word zijn slaaf naar lichaam en naar ziele!" Tot het volk sprak aldus Ojan-Pavo, Maar de landjeugd deinsde met ontzetting; Doodlijk zwijgen was het eenigst andwoord: Niemand die het waagstuk dorst beproeven.
En zij vroegen onderdanig, als tolk voor de sprakeloosheid van 't zaad, de boomen en de vruchten: "Heere verhoor mijn gebed met uwe ooren, neem mijn klagelijk bidden in uwe waarheid, verhoor mij in uwe rechtveerdigheid.... Want de vijand heeft mijn ziel vervolgd, hij heeft in de aarde mijn ziele vernederd."
De parochiepaap riep: De groote Geus verrijst op deze wereld! Heere God! wees mijne ziele genadig! En hij vluchtte weg als een hert voor de honden. Nele kwam bij Uilenspiegel. Kus mij, liefste, zeide hij.
Wordt haar hoogste wensch vervuld, dat niet waarschijnlijk is, zoo kan zij misschien haar leven nog enkele jaren rekken. Blijft hare hoop nog eenigen tijd onverwezenlijkt, dan zal zij door hetzelfde hijgende verlangen, dat haar nu belet te sterven, inwendig geheel verteerd en eindelijk gedood worden. Kunt gij gissen waarnaar hare ziele smacht? Ik kan het met een enkel woord zeggen.
Kom, laat mij zien, wat taak ik heb te doen. Gij zwaar bezochten, schaart u om mij heen, Opdat ik mij tot ieder uwer keere En aan mijn ziele zweer', uw leed te wreken. Ik deed dien eed. Kom, broeder, neem een hoofd; In deze hand wil ik het ander dragen. Ook gij, Lavinia, krijgt hier iets te doen, Draag gij mijn hand, lief kind, met uwe tanden.
Nergens, nergens, voor geen venster is zij te zien, de schoone... ja! hoe heet zij? Hij weet er niets van, en lacht over zijn dwaasheid. Zoo keert hij huiswaarts. In deze stemming vinden wij hem op zijn kamer. Maar neen! Er is een straal van hoop in zijne ziele opgegaan. De berekeningen van een mensch in Witses toestand zijn stout.
Wat is 't toch dat het harte Ontroert bij den klank eener stem, Nooit te voren vernomen, die lang Ons naruischt als een requiem? Wat is 't toch dat de ziele In jubel vervoering doet opgaan, Ontstuimig ons het harte doet slaan? Wanneer een zeker oogenpaar, Vriendelijk in het onze staart, Warm een hand de onze drukt? Weet gij het, blauwe zee, Die golft van kust tot kust?
Ik houd mij, voor de rest, aan deze verklaring die onherroepelijk is: mijne dochter is dood in lijve en ziele en ik ben slechts een onbeschaafd werktuig van den aandachtigen God, die werkzaam is door alle eeuwen der eeuwen. Daar de holle stem op de lagere verdieping nu met versche klankbuien opschoot, begon hij te lachen, kwam op Simon af en vatte hem bij de schouders.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek