United States or Qatar ? Vote for the TOP Country of the Week !
Beneden in de hal trachtten James Burbank en zijne vrienden tot overeenstemming te geraken, omtrent hetgeen verricht moest worden, om de kleine Dy op het spoor te komen en haar met Zermah uit de handen van Texar te verlossen. Ongetwijfeld zou de getrouwe en verknochte mestiesche vrouw alles beproeven om het kind te verdedigen! Daartoe zou zij zelfs haar leven veil hebben!
»Dan zou geene exploitatie meer mogelijk zijn," ging Perry onverstoorbaar voort. »Juist Zermah, gij hebt het gezegd: dat zou eenvoudig bespottelijk zijn!" »Maar, master Perry..." »Laat master James Burbank zijne slaven in vrijheid stellen, dan zullen wij eens zien, wat er van Camdless-Bay terecht zal komen."
Zermah reikte haar wat drinkwater toe, hetgeen haar scheen te verkwikken. Daarna keek zij het kind met eene aandacht aan, alsof zij het niet meer zou weerzien en sloot het onstuimig aan hare borst.
Men vergenoegde zich, haar niet uit het oog te verliezen, hetgeen vrij overbodig was, eenvoudig, omdat het onmogelijk was het kanaal over te steken zonder de pont, en deze steeds door een der negers bewaakt werd. Terwijl Zermah zoo met de kleine rondwandelde, kon zij zich rekenschap geven, welke moeielijkheden eene ontsnapping zoude opleveren.
»Neen! Ik ben bij nacht aangekomen en geen uwer slaven heeft mij kunnen zien." Zermah begreep geen woord van dat gesprek. Zij kon ook niet gissen, wie die onverwachte gast in de wigwam kon zijn. Daar waren twee mannen bij elkander, die praatten; maar het was of slechts een enkel man sprak, die vragen deed en zelf antwoord gaf. Het was dezelfde stembuiging, hetzelfde toongeluid.
Twee negers sloegen gedurende dat werk de oppervlakte van het water met lange staken, om de kruipende dieren te verschrikken, welker koppen boven het water zichtbaar waren. Squambo verliet een oogenblik later zijn meester en deze wilde zich toen ook verwijderen, maar Zermah trad regelrecht op hem toe. Texar liet haar naderen en stond stil toen de mestiesche vrouw in zijne nabijheid gekomen was.
En zou zij daar moeten wachten totdat de Spanjaard verjaagd werd en naar de Everglades zoude vertrekken, om zich daar te bergen? Maar al besloot hij daartoe ook, dan zou hij niet daartoe overgaan zonder al het mogelijke in het werk gesteld te hebben, om Zermah en het kind weer te vinden.
»Maar gij hebt ze toch goed bekeken?" »Ja zeker." »Hebt gij opgemerkt, hoezeer ze op elkander geleken?" »Ja, Zermah!" »Welnu, onthoud dat goed. Vergeet niet aan uwen vader, aan uwen broeder te zeggen: dat het twee broeders zijn... hoort ge: twee broeders Texar, die zoodanig op elkander gelijken, dat men hen niet onderscheiden kan." »Maar gij zult dat ook zeggen, niet waar?" vroeg het kind.
»Hoe zou hij dat durven?" riep Gilbert uit. »Die kerel durft alles; wees daarvan verzekerd." »Maar heeft Zermah hem dan niet in de Marino-Kreek herkend?" »Jawel; Zermah is echter niet aanwezig om dat te getuigen." »Hebben Alice en mijne moeder niet gehoord, dat Zermah haar den naam van Texar toeriep, op het oogenblik dat het vaartuig, waarmede zij ontvoerd werd, van wal stak?"
James Burbank wenschte zich zelven dan ook geluk, dat hij dien persoon aan zijn zoon verbonden had. Dus de toestand en de levensvoorwaarden van Zermah en van Mars waren nimmer zoo gelukkig geweest. Zij zouden nimmer vergeten, wat zij bij dien Tickborn geleden hadden, ook niet, dat zij op het punt geweest waren in handen van een man als Texar te geraken.
Woord Van De Dag