United States or British Indian Ocean Territory ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ne kier dat hij de goejen trampel hèt, 'n roaken de peunten hem nie meer oan." Moar woarom es da neudig?" vroeg Leontientje. Wel, omdat hij anders nie veurt 'n zoe wirken. Hij zoe van langs om troager leupen en de kirn zou eindelijk blijve stillestoan." Och, en hoe lank moet hij azeu trampelen?" vroeg Leontientje, nog steeds meelijdend.
Och alweer 'n nieuwe deukiste!" klaagde dan zijn vrouw, die dat gezicht zoo akelig vond. "Woarom 'n wacht-e toch niet tot da ze gevroagd worden?" Hij glimlachte vreemd en staarde, sprakeloos, in gedachten. Ginder in de gevangenis, had hij gedurende zeven maanden niets anders dan doodkisten, dan wit-houten arme-menschen-doodkisten gemaakt. Het zat hem in den geest en in de handen.
"Bezinne," zei hij eensklaps, zonder voorbereidende inleiding, "azeu 'n kan 't nie blijven duren, 't Moet 't ien of 't ander worden?" Een schok voer door haar lijf, zij voelde plotseling het erge, het zoolang gevreesde komen. "Woa... woarom datte?" beefde en stotterde zij.
N' is pas?" glimlachten Belzemien en Standje, gelukkig over haar verrassing. Langzaam aan wentelde vlugger het rad, den hond, die reeds begon te hijgen, ook machinaal, onder het harder klutsen van de boterkarn in 't achterhuis, tot vlugger trappen dwingend. Maar eensklaps jankte hij en wipte, als onder een zweepklap, half op. Ooo! woarom schriemt hij?" vroeg Leontientje meewarig.
Hij schudde zijn hoofd en weer staarde zijn blik, als schrik-verwilderd, vóór zich uit. "'K 'n kòst het ginter nie mier uithouen; 'k 'n kòst nie mier, 'k zoe d'r van verdriet gestorve zijn," hijgde hij. "Woarom?... was 't nie goe mier van 't eten meschien?... of kost ge tegen de lucht nie mier?" vroeg ze bedeesd. "Wilt-e nou al gauw iets eten?" riep ze eensklaps levendig.
Alfons, in 't zwart gekleed, 't gelaat bleek en getrokken, de oogen week en rood-omrand door 't schreien, stond in den killen, naakten gang van het Couvent ter Bloemen vóór het jong begijntje dat zijn oude nicht verpleegde en met stil gebaar de deur voor hem geopend had. "Woarom es 't?" vroeg zij gedempt, haast fluisterend, als in een huis waar een zwaar-zieke ligt.
Volgens Alfons en Vaprijsken was het al lang uitgemaakt dat Smul gelijk had en er geen sprake was van veulen; en nu kwamen ze zeker met elkaar de zaak beslechten. Maar dat het juist nu moest gebeuren!... "Ha 'k da nou toch vijf menuten ier geweten, hij kon tenminste wig zijn! Woarom 'n zij-je mij dat toch nie bij tijds kome zeggen?" klaagde Rozeke. "Moar 'k 'n hè z' ik nie zien komen, bezinne!
Woord Van De Dag