Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 oktober 2025
"Die ligt aan de overzij, bij Firehand en Winnetou." "God zij gedankt, dat gij het spoor gevonden en voor het dag wordt bij mij hebt kunnen komen." "Wist ge dan, dat wij komen zouden?" "Natuurlijk! Toen de kerels het vuur aanstaken, zag ik dadelijk, dat je niet onder de gevangenen was." "Maar wij hadden toch nog in de rotsspleet kunnen zitten, waar wij gepakt konden worden!" "Pshaw!
Toen Brinkley mij vervolgens voor dood liet liggen en terugkeerde, vond hij het spoor van den gevluchte, en ging dien achterna. Maar Engel is hem toen toch ontkomen, zooals ik later gehoord heb." "Ja, hij is het ontkomen," knikte Old Firehand. "Hoe?" vroeg de opzichter. "Weet gij dat, sir?" "Ja; maar daarover later. Vertel eerst maar verder." "Winnetou was op een rit naar het noorden.
Wat Winnetou deed, was stellig goedgedaan; als hij de aandacht van de eigenlijke hoofdzaak de aanwezigheid van zulk een talrijken troep vijanden afleidde, en die vestigde op één persoon den opzichter dan moest hij daarmee zijn goede oogmerk hebben en moest hij, die op verkenning was uit geweest, volkomen overtuigd zijn, dat men volkomen veilig was, en dat men gerust over iets anders kon spreken dan over de tramps.
Dit was nog noodiger zelfs, dan morgen de aankomst van Winnetou en zijn beroemde blanke metgezellen af te wachten. Daar die het hooggebergte in en naar het Zilvermeer wilden, moesten zij op alle manieren ontwijfelbaar in handen van de Utahs vallen. In het belang der hoofdmannen diende men dus zoo spoedig doenlijk op te breken.
"Winnetou, Winnetou!" riepen alle vier tegelijk. "Ja, het is Winnetou, de hoofdman der Apachen," antwoordde deze. "En hier staat er nog een, die een vriend van mijn blanke broeders is." Hij trok den geweldigen jager van achter een boom te voorschijn. "Old Firehand!" riep Old Shatterhand. "Gij hier, gij! Ik moet naar boven om u welkom te heeten! Of kom even naar beneden!"
"Nu zijn wij nog even wijs als tevoren!" bromde Old Firehand gemelijk. "Mijn broeder heeft te driftig gesproken," zei Winnetou op zijn zachtzinnige manier. "Hij had Old Shatterhand verder moeten laten begaan. De Oude Donder was tot nadenken gekomen en reeds op het punt om toe te geven." Firehand scheen in te zien, dat Winnetou gelijk had, want hij antwoordde niets.
De bespieder had op zijn verkenningstocht Winnetou niet opgemerkt; vroeger had hij hem eens gezien, en nu herkende hij hem dadelijk. "De groote hoofdman der Apachen!" riep hij uit. "Dit blanke meisje bezit het totem van den Jongen Beer, en is dus onze vriendin. Wij hebben haar meegenomen, omdat wij niet wisten, of de mannen, bij wie zij behoorde, onze vrienden of vijanden waren."
Deze moest opstaan, den rook naar de bekende zes richtingen blazen, en daarbij zeggen: "Ik ben de Groote Wolf, de hoofdman der Yampa-Utahs; ik spreek voor mij en voor deze mijne krijgslieden, die zich bij mij bevinden. Ik spreek tegen de bleekgezichten, die ik zie, tegen Old Firehand, Old Shatterhand en alle anderen, ook tegen Winnetou, den beroemden hoofdman der Apachen.
De invloed van Winnetou zal hen wel doen besluiten, om den grond aan ons te verkoopen." "En zal de hooge regeering dien koop erkennen?" "Ik zou wel eens willen zien wie mij dan mijn rechten zou durven betwisten. Op dat punt ben ik volkomen gerust." "Dan heb ik er vrede mee.
"Mijn blanke broeder vergist zich misschien," antwoordde Winnetou. "Dat bleekgezicht heeft stellig deze streek niet verlaten zonder zich eerst te vergewissen hoe het met zijn kornuiten afgeloopen is. Als wij nu zijn spoor volgen, zal dat ons bepaald naar den Eagle-tail brengen." "Ik ben overtuigd, dat het vermoeden van mijn rooden broeder juist is.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek