Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juli 2025
"Juffrouw Stahl," sprak mamsel Westphalen naderhand tot de vrouw van den wever: "gij weet dat ik mij altijd heb geërgerd over den lossen mond van Fiek; maar geen engel zou mij in dit oogenblik getrouwer hebben kunnen bijstaan, dan zij met haar kijven.
Wij zijn hier wegens het onchristelijke leven, dat hier gehouden wordt terwijl het tijd is van slapen, en omdat de angstkreten van mijnheer Droi tot ons zijn doorgedrongen. En draait je nu om!" De beide dienstmeisjes en mamsel Westphalen keeren zich nu om, en laten de Franschen haren rug zien, en de mamsel zegt: "Mijnheer de Fransche overste, wat moet dat, wat is dat, en wat beduidt dat?
Mijn vader bedankte hem, omdat hij hem door zijn' mantel beveiligd had; mijne moeder, omdat hij daardoor mijn' vader had helpen ontvluchten; mamsel Westphalen dook driemaal onder en zeide, dat zij 't nooit zou vergeten, wat hij voor haar gedaan had; en de molenaar Voss zeide, dat zij eigenlijk alleen slechts door mijnheer Herse vrijgekomen waren; en toen de oude Witt dat ook bevestigde, beloofde vrouw Strüwing hem in haar hart, hem een grooten koek te zullen bakken.
"Ik meenen," antwoordde hij, en hij zwaait met zijn vinger rechts en links door de lucht, "ik meenen de lichte zig-zag met rompel, pompel, retteteta," "Dan hebt gij gelijk, mijnheer Droi," zegt mamsel Westphalen, "want daar buiten gaat het werkelijk zoo: rompel, pompel, ratteteta!" "Ah!" zegt mijnheer Droi, "dat zijn de tamboers, dat zijn mijne kameraden de grenadiers."
Mamsel Westphalen raakt hem echter niet aan; hare handen liggen in haren schoot en zij zegt heel zachtmoedig: "'t Is geheel in de orde! Als alles moet ondergaan en breken, breekt zoo'n pijp wel het eerste, en, als de hemel invalt, vallen alle musschen dood. 't Zou mij volstrekt niet verwonderen, wanneer er nu iemand inkwam, die al ons porcelein door de vensterruiten gooide."
Eindelijk kwamen op mijn geschreeuw de vrouw van den baljuw en mamsel Westphalen te hulp. Ik had mij bij mijne moeder neêrgeworpen en riep herhaaldelijk: "Moeder, lieve moeder, hij komt terug; ik moet u zeggen, dat hij spoedig weder hier zal wezen!" Eindelijk, eindelijk kwam zij weder tot bezinning, en, was het eerst angstig geweest, nu werd het een bitter leed.
De Fransche overste beziet zich zelven, zooals hij daar staat, in zijn roode deken, en mijnheer Droi met de beeremuts op het hoofd, en zijn' spillebeenigen adjudant, die in zijn ijver al maar rondtrippelt en mamsel Westphalen, met hare breede achterzijde; en het geheel komt hem zoo kluchtig voor, dat hij luidkeels begint te lachen, en hij zegt in goed hoogduitsch, dat zij maar verder zou spreken: hij kon haar goed verstaan, want hij was een Duitscher, hij was een Westphaler.
En als hij dan niet wist wat hij zeggen moest, dan kon de drommel er meê spelen en de geschiedenis van dezen middag kon uitkomen, en wat dan?" "Mijnheer Droi," zegt mamsel Westphalen, "dat is een erg geval! De kleêren van dien lummel, van Frits Sahlmann, kunt gij niet aantrekken, want al moogt ge er ook uw lief middelstuk in persen, waar bleeft gij met de einden?
"Mevrouw Reuter!" riep hij. "Schrik niet! Mijnheer de baljuw! 't Is wat goeds! 't Is wat goeds, mevrouw Weber! Mamsel Westphalen, hoe is 't mogelijk! Onze burgemeester is de Fransozen ontloopen!" Och, goede hemel, wat gaf dat eene beweging!
Mijn Frits Sahlmann?" vroeg de oude heer, den politiedienaar loslatende. "Mijnheer de baljuw," zeide mamsel Westphalen heel bedaard: "zooals de een heet, ziet de ander er uit. Frits Sahlmann en de waarheid zijn even dicht bij elkaâr, als zijn neus en de maan." "Waar is de jongen?" vroeg de baljuw. "Hij staat hier buiten, op de gang," antwoordde Luth.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek