Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juli 2025
Een korps hoornblazers en tamboers, door eenige hellebaardiers voorafgegaan, opende den trein; hierop volgde een heraut van wapenen te paard, en onmiddellijk daarna een prachtige staatsiewagen, met zes kloeke paarden bespannen, wier blinkende hoofdstellen vroolijk in de vriendelijke Februari-zon schitterden.
Ze nam aanstonds het eenige bord van de oude, brak dat in stukken en ging de romalis dansen, terwijl zij de stukken aardewerk even handig deed klappen alsof zij castagnetten had gehad van ebbenhout of ivoor. Ik verzeker u dat men zich met die meid niet verveelde. De avond viel en ik hoorde de tamboers den taptoe slaan. Ik moet naar de wacht voor het appèl, zeide ik.
Dat korte gras, deze steenachtige paden, dat krijt, dit mergel, het gips, die ruwe eenvormigheid der braakliggende velden, de vroege groenten der warmoeziers, welke men eensklaps in een diepte ziet, dat mengsel van woestheid en boerschheid, die groote woeste vlakten, waar de tamboers van het garnizoen een gerucht makende school houden en eenigszins een veldslag stamelen, deze spelonken des daags en moordenaarsholen des nachts, de verlamde, draaiende windmolen, de windassen der steengroeven, de kroegen aan den hoek der kerkhoven, de geheimzinnige bekoorlijkheid der hooge donkere muren, welke groote vlakten, vol zon en vlinders, doorsnijden dit alles trok hem aan.
In de schaduw bij een der muren bevonden zich eenige tamboers en trompetters en een vijftal vaandeldragers, die roode, gele, witte, groene en oranjekleurige vaandels droegen. In het midden van het plein was de artillerie opgesteld, die uit vier kanonnen bestond, elk omgeven door een troep soldaten. Men was aan het schijfschieten.
Den volgenden morgen slaan de tamboers der militie van l'Orient, die geen tegenbevel bekomen hadden, als naar gewoonte hun generalen marsch. Sinclair vraagt aan iemand van 't land, wat dat getrommel na de gesloten kapitulatie beteekent.
Te midden der algemeene stilte hoorde men achter ons, in de richting van het kamp, een schot. Onze tamboers meldden zich en sloegen een roffel. Toen het laatste geroffel was weggestorven, stond Shdanoff het eerst op en nam zijne muts af. Wij volgden allen zijn voorbeeld.
"Ik meenen," antwoordde hij, en hij zwaait met zijn vinger rechts en links door de lucht, "ik meenen de lichte zig-zag met rompel, pompel, retteteta," "Dan hebt gij gelijk, mijnheer Droi," zegt mamsel Westphalen, "want daar buiten gaat het werkelijk zoo: rompel, pompel, ratteteta!" "Ah!" zegt mijnheer Droi, "dat zijn de tamboers, dat zijn mijne kameraden de grenadiers."
De brigadier in de schaduw der poort gekomen deed zijn hengst steigeren en tegelijk roerden de tamboers hevig hun trommen, zoodat de verschrikte mannen, vrouwen en kinderen schreeuwend en dringend ruimte maakten; zij hadden ontzag voor den geweldigen krijgsman voorop en voor de trommen, zij hadden nooit andere troepen dan gewapende poorters gezien.
Toen het later werd en in het gewemel tusschen de lage schemerige huisjes slechts de witte en gele kleederen en de mutsen der vrouwen nog het lichtste waren, trad Rogier met zijn brigadier en een burger, door de twee tamboers gevolgd, uit het stadspaleis om naar de soldaten te zien. Waar hij kwam, hield het dansen en springen op, de juichkreten klonken zonderling fel in de duisternis.
Zij stonden een wijlken stil tot een vent voorbij holde. 't Is oorlog, riep hij. Watte?... De Speeker liet zijn pijp vallen en keek verwezen naar de scherven. Ik hoor trommelen, Sander. Snepvangers, nu valt er op te passen, fluisterde de Speeker geheimzinnig. Ze trommelen de gardecivikken op, meldde een straatbengel, 'k heb de tamboers gezien... 't is oorlog... Wel, daar gaat er, poddozie, een...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek