Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Hij deed evenals de alcalde, doch ditmaal hoorde men meer toejuichingen: bij de beambten hadden zich eenige monniken en Capitán Tiago gevoegd. 't Scheen dat Padre Salvi iemand zocht, aan wien hij den troffel zou overgeven. Hij keek weifelend naar Maria Clara, doch, zich bedenkend, bood hij de troffel aan den notaris. Deze trad hoffelijk op Maria Clara toe, maar deze weigerde met een lachje.
Eleazar hield de teil met 't water en bloed, keek naar de scheur in het hoofdvel naar de scherven der ruit die weifelend hingen aan 't houten karkas van het raam. Er was eene gelijknis in het kwijnen dier wonden de wond in het hoofd de wond in de ruit de wond in den man de wond in het huis. Bleek, als in duizel van dood, zat de man, zacht boeren van klamme benauwdheid opgevend.
In eenige regimenten waren de soldaten weifelend, 't geen de schrikkelijke onzekerheid der crisis vermeerderde. Zij herinnerden zich het volksgejuich dat in Juli 1831 aan het 53e linie-regiment was te beurt gevallen, dat zich onzijdig had gehouden. Twee moedige en in de groote oorlogen beproefde mannen, de maarschalk Lobau en generaal Bugeaud, voerden 't bevel, Bugeaud onder Lobau.
»Geen cent meer,« was het besliste antwoord van mijnheer Limbkins. »U bent ellendig hard voor me, heeren,« zeide Gamfield weifelend. »Och wat! Nonsens!« zei de heer met het witte vest. »Hij zou nog goedkoop zijn zonder premie. Neem 'm, dwaze kerel! Hij is net de jongen die je hebben moet.
Neen! hij is niet genezen; de wond wordt onbarmhartig weder opengereten door die stem; zij bloedt opnieuw, heviger dan ooit. Hij dacht sterk te zijn, toen hij den weg insloeg naar 't kleine stadje; hij is zwak, nu hij er is, en bezwijkt bijna, als hij zich in de onmiddellijke nabijheid weet van haar, die hem nog boven alles dierbaar is. Weifelend staat hij tegen het hek geleund.
Alighieri kwam eens aan een sombere poort, voor welke hij weifelend bleef staan. Wij hebben er hier eene voor ons, bij welker drempel wij evenzeer aarzelen. Treden wij echter binnen. Wij hebben slechts weinig te voegen bij 't geen de lezer reeds weet dat met Jean Valjean was gebeurd, sedert zijn ontmoeting met den kleinen Gervais.
In zijn hoofd kwam plotseling een allervreemdst contrast op, het terugdenken aan Bensington, heel levendig en klein Bensington met zijn hand in het zachte borstdons van dat eerste groote kuiken, staande in zijn conventioneel gemeubileerde kamer, en weifelend over zijn bril heenkijkend naar Nicht Jane, die de deur dichtsmeet... Het was alles gebeurd in een gisteren van een en twintig jaren.
Hij stak Heer Jan de hand toe, en deze nam haar aan, blijkbaar nog weifelend of hij heen mocht gaan. Maar toch voelde hij, dat hij langer niet mocht blijven. »God bescherme u, Marten!" sprak hij ernstig. »En zoo de omstandigheden je te machtig worden, kom dan tot mij; ik zal toonen je vriend te zijn." »Dank u," zei Marten ontroerd. Heer Jan vertrok.
Langzaam en weifelend neemt Walten nogmaals de flesch en vult ’t glaasje, dat hij daarna half ledig drinkt en voor zich op tafel zet met de woorden: „’k Word er misschien wat pleizieriger door; hè! ’k ben zoo rillerig.” „Zenuwen, man! Je hebt je portie ook wel gehad.” „Ja!” „En hoe is ’t nu met de lijsten, mon Directeur? Wanneer krijg ik die?” „Morgenavond.
Deze vrouw bevond zich op zekeren dag in eene kleine zaal harer prachtige woning. Zij lag half uitgestrekt op een rustbed van rood damast en hield de oogen weifelend gevestigd op de bladen van een boek, dat met de schildering van het Parijsche leven niet veel goede zedelessen bevatte. Las zij er in?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek