Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juni 2025
En dit alleen omdat ze zoo dikwijls met grooten nadruk herhaald werden. Eindelijk zweeg het gefluister, en toen de leden van het bestuur hunne plaatsen weer ingenomen en hun plechtig voorkomen weer aangenomen hadden, zeide mijnheer Limbkins: »We hebben uw voorstel overwogen, en wij gaan er niet accoord mee.« »Volstrekt niet,« zeide de heer met het witte vest.
Baas Gamfield bleef nog even achter om den ezel een tweeden slag op zijn kop te geven en nog een ruk aan zijn bek, als een vermaning niet weg te loopen terwijl hij er niet was, en volgde toen den heer met het witte vest naar de kamer, waar Oliver deze het eerst gezien had. »Het is een smerig vak,« zeide mijnheer Limbkins, toen Gamfield opnieuw zijn wensch te kennen had gegeven.
»Geen cent meer,« was het besliste antwoord van mijnheer Limbkins. »U bent ellendig hard voor me, heeren,« zeide Gamfield weifelend. »Och wat! Nonsens!« zei de heer met het witte vest. »Hij zou nog goedkoop zijn zonder premie. Neem 'm, dwaze kerel! Hij is net de jongen die je hebben moet.
»Ik zou zeggen, drie pond tien is meer dan genoeg,« zeide mijnheer Limbkins. »Tien shilling te veel,« zei de heer met het witte vest. »Kom!« zeide Gamfield, »zeg vier pond, heeren. Zeg vier pond, en u bent 'm voor goed kwijt. Dáár?« »Drie pond tien,« herhaalde mijnheer Limbkins op vasten toon. »Kom! laten we het verschil deelen, heeren,« hield Gamfield aan. »Drie pond vijftien shillings.«
Mijnheer Limbkins stond aan den éénen kant vóór den lessenaar en baas Gamfield, met een ten deele gewasschen gezicht, aan den anderen, terwijl twee of drie barsch-uitziende mannen met kaplaarzen aan heen en weer liepen. De oude heer met den bril dutte langzamerhand in over zijn velletje perkament, en er was een oogenblik van stilte, nadat Oliver door Mr. Bumble vóór den lessenaar was gezet.
»Neen,« antwoordde mijnheer Limbkins »ten minste, we vonden dat u, daar het zoo'n vuil vak is, met wat minder tevreden moest zijn dan de premie, die wij aanboden.« Het gezicht van baas Gamfield klaarde op; met een paar snelle stappen ging hij terug naar de tafel en zeide: »Wat wil u geven, heeren? Wees niet te hard voor een armen man. Wat wil u geven?«
De oude heer hield op met zoeken, legde zijn pen neer en keek van Oliver naar mijnheer Limbkins, die zijn best deed, met een vroolijk, argeloos gezicht een snuifje te nemen. »Beste jongen!« zeide de oude heer, terwijl hij zich over den lessenaar heenboog. Oliver schrikte op. Dat was geen wonder, want de woorden werden op vriendelijken toon gezegd en vreemde klanken maken iemand aan het schrikken.
De heer met het witte vest scheen bijzonder veel schik te hebben in dit verhaal, maar zijn vroolijkheid werd spoedig gedempt door een wenk van mijnheer Limbkins. Gedurende eenige minuten overlegden de Regenten met elkaar, doch op zóó zachten toon, dat alleen de woorden »besparing van onkosten,« »maakt 'n goed figuur in de boeken,« »een gedrukt rapport uitgeven« te hooren waren.
»Wij weigeren dit leerjongen-contract te onderteekenen,« zei de oude heer, terwijl hij het velletje perkament onder het spreken terzijde schoof. »Ik hoop,« stamelde mijnheer Limbkins, »ik hoop, dat de heeren niet van oordeel zullen zijn, dat het bestuur zich schuldig zou hebben gemaakt aan plichtsverzuim en dit op de door niets gesteunde getuigenis van een kind.«
Bumble in groote opgewondenheid de kamer binnenstortte en zich tot den heer in den grooten stoel wendde met de woorden: »Mijnheer Limbkins, neem me niet kwalijk! Oliver Twist heeft om meer pap gevraagd!« Algemeene opschudding ontstond. Aller gelaat droeg een uitdrukking van ontzetting. »Om meer pap?« zeide mijnheer Limbkins. »Kom tot jezelf Bumble en geef duidelijk antwoord.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek