Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
Het was een eenvoudig kleedje van een zachte, wollige stof, hier en daar met een weinig git gegarneerd. Hedwig legde even haar vinger op het git. "Zou dit wel stemmig genoeg zijn?" vroeg ze weifelend. "Maar natuurlijk," klonk het vroolijk terug. "En deze japon kunt u nogal heel wat goedkooper krijgen, omdat zij van den vorigen winter is."
Toen stortte hij weer achterover, strekte de armen uit en lag bewegingloos. De geloovige volgeling van de Godin der Vernieling was niet meer.... Geruimen tijd nog bleef de kluizenaar op het zielloos ligchaam staren, waaraan de akelige magerheid, de donkere kleur en de met wit en rood op het voorhoofd geteekende drietand van çiva een spookachtig aanzien gaven bij het weifelend licht.
Na een korte aarzeling heeft Armelo met eenige trilling zijn glas genomen, en stoot het weifelend tegen dat van Kartenglimp, doch, met een wrevelig gebaar en zonder te drinken zet hij het daarna op de tafel. Kartenglimp bespeurt een "algemeene verontwaardiging," waarvan mevrouw Armelo inderdaad al aanstonds de tolk wordt.
Deze bekeek de beide wapens op een afstand met belangstelling en eerbied en zeide: »Ja, heer, dat zijn zeker geweldige wapens, maar de Sibaoe's zullen ook niet met u vechten. Zij zullen u overdag een vriendelijk gelaat toonen en u 's nachts dooden." »Ik zeg je nog eens, Petinggi, ik ben niet bang." »Goed, heer, maar er is nog meer," vervolgde de Dajak weifelend. Kees werd ongeduldig.
Paul zag Freddy dien middag niet. Aan tafel vroeg hij mevrouw Van Raat: Zou ik van avond mevrouw Van Erlevoort een visite kunnen maken? Wel zeker, Paul, waarom niet? antwoordde zijne moeder. Denkt u... hernam hij weifelend; zou u denken, dat ik vriendelijk zou ontvangen worden? Ik denk niets dan goeds, mijn jongen. Ik begrijp niet, hoe u zoo optimistisch is!
De zon is ondergegaan; het is dat stil en weifelend uur, waarin het nog geen nacht en niet meer ten volle dag is; de bergachtige achtergrond, waartegen de omtrek van het hotel, aan het einde der groote straat, scherp uitkomt, hult zich in donkere, harmonische, warme tinten, als violetkleurig fluweel, gelijk aan die der heuvelen op de heide, tegen het einde van den herfst.
"Dus, Darja Alexandrowna, grijp ik zonder bedenken naar u als naar een reddingsanker. Help gij mij Anna overreden om aan haar echtgenoot te schrijven en hem om de scheiding te verzoeken." "Ja zeker," antwoordde Dolly weifelend, terwijl zij zich haar laatste gesprek met Alexei Alexandrowitsch voor den geest riep. "Ja zeker!" herhaalde zij beslist, toen zij aan Anna dacht.
Er was geen ontkomen meer aan; Go vóelde, dat nu alles uitgezegd moest worden tusschen hen tweeën, en ze antwoordde zacht en weifelend: "Ik hou heel veel van moeder,... en vroeger heb ik 'r ook altijd alles verteld, en overal in raad gevraagd en ze heeft me altijd begrepen. Maar nu ik hier ben, in dat
En de menschen denken: wat toeft toch en mart en blijft daar toch die lente? Zoo stond zij op het veld, een vlam gelijk. En weifelend ging ze daar op een steen zitten, en voelde kou en warmte uit de lucht, en den grond, en van uit zich zelve. En twee gedachten vloeiden aan haar op, als twee rivieren, door de blanke lucht gekomen.
De roode verstelpitten boven, beneden, gelijkvloers, op alle verdiepingen, flauwden weifelend als in tocht van een sterken licht-wind en een slag, heftig en kort overknalde het grijze gedreun der machines. De slijpers, verschrikt, keken om. "Wad-'n slag!" zei Leon, staande naast Rijst, den versteller.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek