Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 mei 2025
Maar Neeltje, hoewel van het hoofd tot de voeten beslijkt, had volstrekt geen letsel bekomen. "Foei! ik had het u zoo verboden," sprak de oudste zuster der nog steeds weenende kinderen: "Ziedaar nu, Piet, de gevolgen van uw ongehoorzaamheid." "Maar," zeide Neeltje nog steeds snikkende: "maar.... Aaf.... Piet heeft.... gezegd.... dat wel gisteren.... maar niet.... vandaag."
Neen, neen, gehoorzamen wij, en weze dit de laatste klacht die mijnen boezem ontsnapt!" Hij omhelsde zijne weenende zuster, zeide nog eenige geruststellende woorden om haar te troosten, verliet in allerhaast zijnen Steen en keerde om den hoek der Ridderstraat.
Maar zeg, meen je 't waarlijk, zal ons kind het besterven?" Eenige oogenblikken staat de vragende man weder voor zijn weenende vrouw zonder antwoord te bekomen, maar eensklaps slaat mevrouw Brolet den blik tot hem op, en de hoop is op haar gelaat te lezen, dat hare vraag: "Maar François, is 't geen bedrog?" een antwoord zal uitlokken 't welk nog niet den stempel der volste overtuiging draagt.
Of Geurt al beweerde, dat het haar te veel zou aandoen den gestorvene nog eens te zien, het weenende meisje bleef op dat verlangen aandringen. Al was hij dood, toch wilde zij hem nog eenmaal aanschouwen, die in den ellendigsten toestand niet had geaarzeld, haar van een wissen dood te redden.
Want als zij begon met den leuningstoel af te stoffen, dan herinnerde dit meubel haar aan Franciscus; mijmerend over den armen kreupele stond zij dan langen tijd roerloos met den stofdoek in de werkelooze hand; nam zij een mat op, de indrukken van zijn kruk werden haar als smartvertrokken monden, die klagelijk van den dierbaren doode spraken; die stoelen, de tafel, dat kastje, de Friesche klok daar, al die voorwerpen, samen hadden zij ze gekozen en gekocht, elk meubelstuk had zijn kleine geschiedenis, onderdeel van het familieleven der Stargardts vormend; ieder ding kreeg een ziel voor moeder Jane, en de zielen van al die lieve dierbare voorwerpen om haar heen, begonnen nu met weeke, weenende stemmen van hun verleden te fluisteren...
Vol bewondering hoorde Gareth toe, op welk eene welwillende en oordeelkundige wijze de vorst de weenende vrouw te woord stond en het hart van den jongeling klopte luide van ontroering, toen hij de ongelukkige haren dank hoorde stamelen. Daarna zag hij verder om zich heen en tuurde langs de rijen der hovelingen, of hij onder hen ook zijne broeders kon ontdekken.
Weldon op de knieën, met de handen ten hemel opgeheven. "Laat ons bidden!" zei de vrome vrouw. De kleine Jack knielde weenende bij zijne moeder. Het arme kind had alles begrepen. Dick Sand, Nan, Tom en de andere negers stonden overeind met gebogen hoofd. Allen herhaalden bij zich zelven het gebed dat Mevr.
En het kind zag op, huiverde glimlachte en sliep. Beatrice gaf het aan de weenende ouders terug, en ging heen. "Een engel van een meisje," zeide de dokter bij zich zelven, terwijl hij haar nastaarde. "Ik heb nooit zoo'n vrouw gezien zij is anders dan andere vrouwen." Intusschen ging Beatrice naar het schuitenhuis van den ouden Eduard.
Zij wreef het koude lichaampje, dat na eene poos weder warm werd, toen opende zij het mondje van het wichtje en goot eenige druppeltjes melk tusschen zijne paarse lipjes. De doodskleur verdween van de magere wangetjes, het kind sloeg de oogleden op, en zijne zachte blauwe oogjes zochten de nog altijd weenende moeder.
Vergeet deze ure nooit ofte nimmer! Vaarwel!" Buiten de school stond Marten op mij te wachten en zijne eerste vraag was: "Wat heeft hij u voorspeld?" "Niemendal," antwoordde ik en haastte mij om thuis te komen. Ik ging 's avonds vroeg naar bed en viel weenende in slaap.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek