Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
"Een fraaie dag, een fraaie avond, geliefde schoonvader! Hoe maakte het mijn zusje? wat doet mijn jong meisje?" "Ziek is het meisje, ziek, ach! zeer ziek! ginds boven in de nieuwe kamer, in haar wit bedje!" Daar, in den tuin! en voor de deur weenende, wischte ik de tranen uit mijne oogen; ik greep hare hand en stak er het ringetje aan. "Gaat het u zoo niet beter, mijn liefje?"
De blinde voelde warme tranen vallen op hare hand; zij drukte hare lippen op het voorhoofd der weenende, en zeide: »Ik gevoel wat er in u omgaat. Mijn hart en mijne vertrekken zullen ten allen tijde voor u geopend zijn, en, gelijk ik u met mijne geheele ziel 'dochter' heet, kunt gij mij met vol vertrouwen uwe moeder noemen.
Zoo gij staan blijft om te willen hooren, Voor zeker zegt mij, te midden van mijne zuchten, mijn hart, Dat gij weenende er voorts uit zoudet gaan. Zij heeft verloren hare Beatrice, En de woorden die 'n mensch van haar kan zeggen, Hebben vermogen om een ander te doen weenen." Gij ziet hieruit, hoezeer de Dichter, de geheele wereld reeds begint te zien in het licht van zijne droefenis.
Met een beklemd hart onderwierp Guntram zich aan dit bevel, man dapper afscheid van de weenende bruid en aanvaardde zonder oponthoud de reis. Zoo snel, als ging hij op vleugelen, ving hij na verscheidene weken den terugtocht aan. Daar trof hem het ongeluk, dat hij op een onbegaanbare plaats in het bosch, van zijn gezelschap gescheiden werd en verdwaalde.
De Kerel daalde met den kastelein van de trede, omarmde eene vrouw en twee weenende kinderen, drukte eenigen vrienden de hand en verdween uit het gezicht der ridders tusschen de menigte, die als een rollende stroom op zijne baan over en weder golfde.
Men staat er bij, liefde en genegenheid staan er bij, en zoo zij niet dan weenende het kunnen gadeslaan, niet dan weenende er van kunnen scheiden, zij schamen zich bijna zoo veel gevoeligheid, zooveel eer te bewijzen aan een onding, dat reden en godsdienst haar leeren geringschatten.
"Wees gerust, Nelly," troostte tante haar nu, en sloot het weenende meisje in hare armen. "Uw broeder is het niet; dan zoude zij daar niet zoo rustig staan ga gauw naar huis en wees getroost! Hij is het niet." "Och, tante!" snikte zij, "ik kan van angst niet op mijn beenen staan."
Van boven van het schip bezien leek die talrijke wuivende, lachende, groetende en soms weenende menigte, die daar stond afscheid te nemen van familieleden of vrienden, misschien voor langen, langen tijd, ons een heel leger.
Roep nu, dat ik met uw haar trek, schreeuwbakkes! DE MEESTER. "De wederspannige Absolon...." Lawijdmakers, gaat gij er daar wat uitscheiden? EDWARD, weenende. Ai, ai! meester, meester, Victor trekt altijd met mijn haar! DE MEESTER, met ongeduld en tegen den grond stampende. Zij zullen mij niet laten voortgaan; leert die barbaren dan al! "Absolon trok op...." EDWARD, roepende.
"Waarom denk je dan niet eindelijk eens aan onze schulden? Het is toch mijn schuld niet; als ik geld had..." "Laat mij in 's hemelsnaam toch met rust!" riep Michaïlof uit met bijna weenende stem, en hij trok zich terug in zijn werkkamer, die door een beschot van de woonkamer gescheiden was, deed de deur op slot en stopte zich de ooren toe.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek