Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
Zoo kan het wel zijn, dat de twee en zestig lichamen, die als enkelvoudige of niet samengestelde gerangschikt waren, slechts eene enkele atomische zelfstandigheid de waterstof wellicht bestaan, die op verschillende elektrische, dynamische en warmtegevende wijzen bewerktuigd zijn." "O! gij jaagt mij angst aan, mijnheer Méré, met al die groote woorden," riep Miss Watkins uit.
"O, ik tast uwe overtuiging niet aan!" riep John Watkins uit, "maar laat mij ook de mijne!" Alice zag in, dat die woordenwisseling in twist ontaarden zou.
"Ik smeek u vader," zei ze, "spaar dat arme dier. Is dat papier wel zoo belangrijk? Kan men er geen duplikaat van bekomen?.... Zoudt gij mij het verdriet willen aandoen mijn arme Dada voor zoo'n gering vergrijp voor mijne oogen te willen dooden?" Maar John Watkins wilde naar niets hooren, hij keek overal naar zijn slachtoffer om.
Cyprianus was daar ongeveer op een uur afstand van de meest verwijderde Kopjes want het geheele diamantdistrict meet ter nauwernood een omtrek van tien of twaalf kilometers. Hij kwam er dus toe om een der huizen, door John Watkins verlaten, te kiezen, daarvan de huur te bepalen, en er in te trekken, hetgeen alles bij elkander geteld hem ter nauwernood een halven dag ontroofde.
"Welnu, wat heeft dat te beduiden?" riep John Watkins geërgerd over dat onverwacht gedrag uit. Hij zat aan tafel tegenover Hannibal Pantalucci en was bezig met dien akeligen grappemaker een partij piket te spelen. "Vergeef mij, miss Watkins!" stamelde Cyprianus, geheel uit het veld geslagen door zijne onbetamelijke daad, hoewel hij van vreugde straalde. "Ik voel mij gelukkig!
"Er zit pit in u en het zou mij niet verwonderen, wanneer gij een der beste mijnwerkers van geheel Grikwaland werdt." Cyprianus meende in die woorden een gelukkig voorteeken voor de toekomst te ontdekken. Miss Watkins, die bij de onderhandeling tegenwoordig was, vertoonde een overheerlijken, helderen zonnestraal in hare blauwe oogen!
"Ik geloof aan de onschuld van den Kaffer," zei hij tot John Watkins, "en daarenboven het geheele geval gaat mij slechts aan! Natuurlijk of kunstmatig, de diamant behoorde mij toe, vóór dat ik hem mejuffrouw Alice aanbood...." "O zoo, hij hoorde u toe?" vroeg master Watkins op spottenden toon. "Ongetwijfeld," hernam Cyprianus.
Parijs, de mijnschool, de ouderlijke haard, de hoeve te Vandergaart-Kopje Kopje, Miss Watkins, Hannibal Pantalucci, Hilton, Friedel en legioenen olifanten.
Maar gij zeidet straks, dat het diamant duur is, omdat het zeldzaam voorkomt.... Bestaat zijn waarde alleen in die zeldzaamheid?" "Dat nu juist niet, miss Watkins.
John Watkins, uiterst verschrikt over dat vooruitzicht, haastte zich dien welgemeenden raad van zijn gast op te volgen en was niet eerder gerust dan toen hij tegen den avond een troep bereden politiedienaren zag aankomen. Die vijf en twintig man werden in de bijgebouwen van de hoeve gehuisvest.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek