Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 2 oktober 2025
Hij weerhield haar dus en zweeg. Miss Watkins ging evenwel voort: "Als gij er zoo op gesteld zijt om diamanten te vinden, mijnheer Méré, waarom zoekt gij die niet daar, waar gij, volgens mij, wel kans zoudt hebben om ze te vinden, namelijk in uw kroes?
Toen hij heengegaan was, bromde mr. Watkins, terwijl hij zijne pijp met een stuk geteerd touw aanstak, dat tot dit doeleinde steeds smeulende gehouden werd en zich in de onmiddellijke nabijheid zijner hand bevond: "Dolle, dolle kerels, die Franschen!" En daarop schonk hij zich een groot glas boordevol met gin in. Wat de jonge ingenieur nog wel het meest vernederend vond in het antwoord, dat mr.
Ja, toen was geen twijfel meer mogelijk. Zoo omstreeks tegen tien uur begaf de jeugdige ingenieur, die eigenlijk meer bedroefd was over het gedrag van Makatit, dan over het verlies van den diamant, zich naar de hoeve van John Watkins. Hij vond daar den bewoner der hoeve, Hannibal Pantalucci, James Hilton en Friedel in een druk gesprek gewikkeld.
De gelukkige John Watkins, die thans de rijkste inwoner van Grikwaland was, kon niet anders, na vroeger een maaltijd aangericht te hebben om de geboorte van de Zuidster te herdenken, dan een tweede te geven om hare wedergeboorte te vieren.
De jeugdige ingenieur overdacht bij het naar huis gaan die zoo juiste woorden, welke in zijn binnenste trilden en daar een zoo grooten weerklank vonden, en die miss Watkins hem met haar lieven mond toegevoegd had. Wat die woorden hersenschimmigs hadden, verdween voor zijne oogen, om hem slechts te laten zien, wat zij aan edelmoedigheid, aan vertrouwen en teederheid jegens hem inhielden.
"Die voorwaarde komt mij billijk voor," antwoordde Cyprianus. "O!" riep eensklaps de Lancashire-man uit, terwijl hij den ingenieur in de rede viel. "Een inval en waarschijnlijk een goede ook!.... Als wij met ons beiden een der claims van John Watkins pachtten?" "Hoe, een zijner claims? Is de geheele grond van de Kopjes-Mijn niet zijn eigendom?"
"Wat mij betreft, ik ben er niet op gesteld!" antwoordde Cyprianus openhartig. "Ik heb u slechts een gezondheids-voorschrift in herinnering willen brengen, dat ik voor juist beschouw. Maar laten wij dat onderwerp laten varen als het u onaangenaam is, mijnheer Watkins, en tot het voornaamste doel van mijn bezoek terugkeeren." Mr.
"Ik lach of spot niet, mijnheer Watkins," antwoordde Cyprianus op hoog ernstigen toon. "Wanneer ik evenwel het verlies van dien diamant betreur, dan is het alleen, omdat gij mij toegestaan hadt hem aan juffrouw Alice aan te bieden...." "En ik ben er u dankbaar voor, mijnheer Cyprianus," zei miss Watkins, "even dankbaar alsof ik hem nog in mijn bezit had."
Anders was het evenwel met John Watkins gesteld, die over die oude-wijven-praatjes verwoed was. Het was hem te moede, alsof al dat geklets iets van de waarde van dien steen ontnam en hij werd er door aangedaan als door persoonlijke beleedigingen.
Dada scheen zeer afgemat en terneergeslagen; zij boog het hoofd en legde geen neiging aan den dag om weg te loopen. "Zal zij er van opkomen, mijnheer Cyprianus?" vroeg Alice, die meer begaan was met het lijden van hare gunstelinge dan dat zij ingenomen was met het terugvinden van den diamant. "Of zij er van zal opkomen, miss Watkins?" antwoordde Cyprianus.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek