United States or Turks and Caicos Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ik was verlegen, bloosde; durfde haar niet aanzien, durfde naauwlijks ademhalen, en toch zou het mij minder moeite gekost hebben te sterven, dan voor altijd van haar te scheiden.
De arbeiders dankten hem met tranen in de oogen, omdat ze op zijn scheepswerf mochten werken voor f 1.25 per dag; menschen, die verlegen waren om contant geld, kwamen bij hem om allerlei soort papieren en zaken van waarde te verkoopen; hij had hulp voor allen en men zei, dat hij in dat jaar zijn vermogen bijna verdubbelde.
Geen gracht! Maar... Kom, hoe heet dat dan toch? Hij maakte met de hand een verlegen gebaar. Och! mijn Hemel! Hoe heet dat ook weer? Hij had er zichtbaar het land over, zoo zelfs dat men hem onwillekeurig te hulp trachtte te komen. Eene rivier, misschien, zeide Bolchoff. Neen, eenvoudig een gracht. Maar... wij storten er ons in, en toen, wilt gij wel gelooven... een vuur, een helsch vuur.....
Dat voegt niet meer," liet hij er eenigszins verlegen op volgen. "Voegt dat niet meer?" Het jonge meisje zag haar broeder vragend aan. "Neen, Nelly, gij moet verstandig zijn; als kind kan men omgaan met wien men wil, juist omdat men een kind is; als officier kan dat echter niet meer." "Nu, Liesje moogt gij toch wel bezoeken; gij gingt vroeger altijd zoo graag mede."
Doch ik heb er vrede mee; het is noodig voor de vriendschap dat men elkaar van alle zijden goed leert kennen. Het spijt mij, dat ik ulieden zoo kom overvallen en twee minuten mijns ondanks voor luistervink speelde, maar ik kom u zeggen, Willibald, dat uw rijtuig voor is; wanneer wilt gij nu dat het terug zal komen?" "Wanneer laat gij mij vrij?" vroeg hij eenigszins verlegen, en mij aanziende.
Beatrice volgde het eerste gedeelte van die aanwijzing tot Edgware Road. Maar daar stond zij verlegen en aarzelde. Op dit oogenblik kwam er een ruwe vent naar haar toe en zeide iets. Een meisje als Beatrice kon onmogelijk door de straten van Londen loopen zonder aan het gevaar van zulke ongewenschte aandacht blootgesteld te zijn.
Zelfs zijn vader verdween een weinig uit zijn ziel voor den glans zijner liefde. Hij antwoordde eenigszins verlegen: "Ha, zijt gij 't Eponine?" "Hoe zijt gij zoo deftig jegens mij? Heb ik u iets misdaan?" "Neen," antwoordde hij. Hij had werkelijk niets tegen haar: integendeel.
Hij keek verlegen voor zich neer, en zei op minder vasten toon: "Bedenk het goed, drie menschenlevens!" "Dat bedenk ik zeer goed; slechts drie menschenlevens! En daarvoor zullen wij u allen uitroeien tot den laatsten man! Het voordeel is dus geheel aan onze zijde." "Maar gij kunt den dood van uw vrienden zoo gemakkelijk voorkomen." "Hoe zoo dan?" "Als gij aftrekt, en ons de boerderij overgeeft."
"Zoo!" zeide Alexei Alexandrowitsch onverschillig en ging met opgetrokken wenkbrauwen het salon in. "Wat ben ik blijde, dat ge gekomen zijt," zeide Dolly hier tot hem met een verlegen lachje; "ik moet eenige woorden tot u spreken. Laat ons gaan zitten." "Ik wilde u juist verzoeken mij te verontschuldigen, daar ik afscheid moet nemen. Ik moet morgen verder reizen."
De eersten begaven zich naar hun tenten terug, en de laatsten, zoo goed zij konden, opstaande, verlieten beschaamd en verlegen het strijdperk, om met de overwinnaars omtrent het losgeld van hunne wapens en paarden overeen te komen, die volgens de toernooiwetten verbeurd waren.
Woord Van De Dag