Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Nou, zeî ze met een verlegen lachje, als om zich zelve te verontschuldigen, en zij aarzelde nog, ... eindelijk, nog zachter: ik geloof, dat we niet meer alleen met ons tweeën zullen blijven in 't leven ... Zij keek hem aan, haar oogen dicht bij de zijnen, om te zien of hij 't begreep, daarna sloeg zij ze neêr, dicht over haar hand die op zijn schouder lag, als wilde zij haar vel nauwkeurig bekijken.
"Wel nee!... Waarachtig niet!... Wie zal dat nou vinden?... De affectie is bij mij wel degelijk 't voornaamste." "En bij jou trouwen van weerszijden de eenige drijfveer? Ben je daar zeker van?" Met een verlegen lachje stak Louis een nieuwe sigaret aan.
Waarheid is dat ik met heel weinig toe kan, maar met veel ben ik nooit verlegen; vooral niet nu ik naar Rome ga...." »Maar daarvoor hebben ze je immers een jaargeld toegelegd?"
Jan Trom nam plaats op de punt van een stoel, en begon verlegen aan zijne vlassige bakkebaardjes te plukken. "'t Is mooi weertje, niet waar?" vervolgde de meester. "Ja meester, 't is mooi weertje, dat is het," zeide Trom. "En wat is er van uw dienst?" "Van mijn dienst? Niets, niemendal, meester.
Toen het brood gesneden was, nam de bakker den sou en Gavroche zeide tot de twee kinderen: "Pruimt nu." De knaapjes zagen hem verlegen aan. Gavroche glimlachte, "'t Is waar," zeide hij, "zij zijn nog te klein om het te begrijpen." En hij hernam: "Eet." En hij reikte beiden een stuk brood.
"Ja," antwoordde hij, ietwat verlegen, "bijna altijd; ik ben nog een paar malen te Delaford geweest een dag of wat, maar ik kon onmogelijk te Barton terugkomen."
De jonge man ging een weinig verlegen weer zitten en Hedwig beet zich op de lippen. Het was haar juist alsof iemand haar een slag in het gezicht had gegeven, maar zij moest hare kalmte geen oogenblik verliezen en geen woord zeggen, dat besefte zij zeer goed.
Wou u soms dat ik d'er om vroeg? Wat meen je dáármee? zei Oom op een drogen toon van halve onverschilligheid, die Geertje verlegen maakte. Nou.... Haar lippen krulden tot een gedwongen lachen. Ze was opeens 'er gedachten kwijt.
En wanneer hij dan somtijds zijn hand vatte, dan zag hij hem met zijn doffe oogen zoolang en zóó veelbeteekenend aan, dat Frans er verlegen van werd en een kleur kreeg, totdat de lijder eindelijk het hoofd afwendde en dan gewoonlijk zuchtte: "Een moeder! Een goede moeder! God nam de mijne, maar Frans, de uwe heeft Hij mij wedergegeven!"
Hare wangen gloeiden koortsig. Hare stem was onherkenbaar: Denk er aan, Ernest, sprak ze, dat ik uw kind draag. Daar hadt ge 't. Hij had er zich kunnen op verwachten. Het had nog lang geduurd, eer ze er mede voor den dag kwam. 't Was er nu uit. Hij keek een oogenblik verlegen toe, verlegen om de wanhoop die uit hare oogen schoot. Hij zei zachter: Ga-slapen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek