Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
Zodra Machteld die droeve blik ontvangen had, liep zij tot hem, en vatte een zijner handen tederlijk in de hare: "O verschoon mij, mijn lieve Willem," sprak zij, "ik bemin u zeer, maar dan moogt gij mij ook niet meer plagen met dat lelijke woord sterven, dat gij altijd in mijn oren doet klinken. Vergeef het mij, ik bid U."
JULIA. Hier, hier is hij, heer. PROTEUS. Geef, laat mij zien. Dat is de ring, dien ik aan Julia gaf. 93 JULIA. O heer, vergeef mij; 'k gaf u den verkeerden; Hier is de ring, dien gij aan Silvia zondt. PROTEUS. Doch hoe kwaamt gij aan dezen ring? Ik gaf hem Julia bij het afscheidnemen. JULIA. En Julia zelf heeft hem aan mij gegeven, En Julia zelf heeft hem hierheen gebracht. PROTEUS. Wat! Julia!
Niet later dan morgennacht zal het vonnis worden uitgesproken. Maar ik zal niet op 't vonnis wachten, dat niet twijfelachtig is; zoodra ik mijn verklaring heb afgelegd, keer ik terug." "Dat is goed," zei de heer Madeleine. Hij gaf Javert met een handgebaar afscheid. Javert ging niet. "Vergeef mij, mijnheer de maire," sprak hij.... "Wat is er nog?" vroeg Madeleine.
Vergeef het mij, het zal niet weer gebeuren. Die tocht is de eerste geweest en zal ook de laatste zijn, door den schrijver ondernomen. Er is mij evenwel een herinnering van bijgebleven, die veel op innigen wrok gelijkt. Zoo vaak ik dan ook een jager ontmoet, die met het geweer onder den arm achter zijn hond voortstapt, laat ik nooit na hem een goede jacht toe te wenschen.
Vergeef me! maar u zelf is hieraan niet zonder schuld: uw beider brieven, die ik voor mij heb liggen zijn zoo sympathiek; bij 't lezen dier hartelijke woorden, is 't mij, of ik u beiden hier voor me heb, en daaraan heb ik aldoor onder het schrijven gedacht.
Dit van stukje tot beetje aan te tonen, is beneden myne aandagt. Ditmaal vergeef ik u alles, op deeze voorwaarden: "dat gy my hier over nooit meer spreekt; zelf verbied ik u, my voor deeze gekheden om excuus te vragen; en dat gy; is 't mooglyk, door dit geval poogt wyzer te worden, en wat beter uwe eigen waarde te berekenen."
»En gij?" vroeg hij aan Joël. »Als ik het wel heb, dan neem ik uwe plaats in, niet waar?" »Die ik u zeer gaarne afsta," antwoordde de berggids. »Maar, als wij wat opschikten, wat tegen elkaar drongen, dan dunkt me...." »Neen, dat gaat niet." »Jawel, het kan zeer goed." »Neen, mijnheer, ik heb mijne beenen, echte gidsbeenen en.... vergeef mij; die wegen wel tegen een paar wielen op...."
Een klein kwartier later bracht Jacoba zelve de boodschap boven dat de notaris Zoutenheer door plotselinge ongesteldheid was verhinderd geworden om op De Zonsberg te komen. En terwijl ze het zeide, trilde de bee haar in 't hart: O God, vergeef mij! Moet ik dan altijd listig wezen gelijk de slang, terwijl ik oprecht zou willen zijn gelijk de duive!
Nu mag ik u omhelzen: gij hebt uw ketens gebroken en Vlaanderen heeft zijn Graaf terug. Vergeef mij mijn tranen, zij vloeien ter uwer liefde, bij de droeve heugenis uwer smart. De Heer zij dank voor het onverwacht geluk!"
"Neen, maar wel zingen," zeide Reinout: "en de ooren, die eens de melodie uwer stem dronken, zullen haar nimmer meer met een andere verwarren." "Hoe!" zeide de Jonkvrouw, sterk blozende: "gij hebt...." "Vergeef ons, edele Freule!" zeide Deodaat: "wij zijn onbescheiden geweest.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek