Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 27 juni 2025
"Ik zal den armband voor u dragen, zoo gij wilt, vriend Pelgrim," zeide Wamba. "De eerste in eer en in de wapenen, in roem en in stand," zei de pelgrim, "was de dappere Richard, Koning van Engeland." "Ik vergeef hem!" riep Cedric, "ik vergeef hem zijne afkomst van den dwingeland Willem!" "De Graaf van Leicester was de tweede," ging de pelgrim voort; "Sir Thomas Multon van Gilsland was de derde."
Gij en ik zijn slechts de blinde werktuigen van het onweêrstaanbaar noodlot, dat ons voortdrijft, gelijk twee schoone schepen, die de storm voor zich heenjaagt, en tegen elkander doet stooten en verbrijzelt. Vergeef mij dus, en laat ons ten minste als vrienden scheiden.
Frank, wees niet zoo dwaas, zoo dwaas goed! kreet zij uit. O, het is geen dwaze goedheid! lachte hij treurig. Het is filozofie. Nu dan! riep zij hard, ruw; ik filozofeer niet, ik ben niet dwaas goed, ik vergeef het hem niet, dat hij een schurk was, dat hij ons ongelukkig heeft gemaakt, en ik haat hem, ik haat hem, dood als hij is.
Ik ben geen madonna, maar ... een vrouw met nog al geëmancipeerde denkbeelden. Als u gelukkig is geweest met dat leven, was het geen zonde, want geluk is goed ... Is u dus gelukkig geweest, dan was dat leven ... goed. Gelukkig!? vroeg hij. Ja? Neen ... Ik heb dus zonde gepleegd, zonde aan mijzelven, niet waar? Vergeef me ... madonna.
Doch er verliepen nog minuten en uren, en zijn gevoel en ontroering werden meer en meer gespannen. "Mijn God! vergeef en help!" herhaalde hij voortdurend, en sprak die woorden zoo vol vertrouwen en innig, als in zijn eerste jeugd. Lewin wist niet, of het laat of vroeg was.
Hij keek den liederenbundel door om een keus te doen, toen de deur openging en de heer Lovejoy binnenkwam met zooveel blijkbare tevredenheid op zijn beminnelijk gelaat, dat de dominee zeker was van iets prettigs. «Vergeef me, dat ik u stoor," zei de goede man, «maar ik kwam vragen of gij niet in de groote zaal zoudt gaan van avond? De kamer is al vol en er komen elke minuut meer menschen.
Zie, Mijnheer, ik zou mijn hoofd verwedden dat, indien men Breydel liet doen, hij met zijn beenhouwers door de tweeënzestigduizend Fransen zou boren gelijk men door een korenveld dringt. God en Mijnheer Sint-Joris zullen ons bijstaan, heb maar goede hoop. Maar vergeef mij, heer Gwyde, daar is mijn leger. Ik verlaat u voor een ogenblik."
Hij gaf geen antwoord; hij wist niet wat hij zeggen zou; hij dacht eigenlijk dat zij droomde. Een poos staarde Beatrice hem nog even afgetrokken aan, totdat zij eensklaps schrikte en het bloed haar naar het voorhoofd stroomde. "Wel, mijnheer Bingham," zeide zij, "zijt gij het werkelijk? Wat heb ik gezegd? O, vergeef het mij, wat het ook was.
"Toen ie terug kwam, zei hij: ik vergeef 't u, Rascrosi." "'k Zeg: ik uwe ook, weleerwaarde."
Ik kwam, om u ernaar te vragen; maar ik kreeg reeds zekerheid, eer ik de vraag kon doen. Is alles dus beslist? Is het onmogelijk, om... Maar ik heb geen recht, en ik zou geen kans hebben te slagen. Vergeef mij, juffrouw Dashwood. Ik geloof, dat ik verkeerd deed, zooveel te zeggen; maar ik weet bijna niet wat te doen, en in uwe voorzichtigheid stel ik het volste vertrouwen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek