United States or Turkmenistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
De teedere blikken, die de ouders elkander toewierpen, schenen te getuigen, dat ook zij in dat spelen geen verdriet hadden. Torteltak was door dit tooneeltje zeer getroffen. Ambrosine was hem levendig voor den geest, en het kostte hem zoo weinig moeite, deze scène, althans in gedachten, over te brengen. Maar toch het gezigt alleen had een alleraangenaamst effect op hem.
"God, waarom deedt je dat?" zeide hij en er klonk zoo'n bitter verdriet in zijn stem, dat het haar door de ziel sneed. "Ja, waarom deed ik het?" zeide zij, in zich zelven. "Weet ik 't eigenlijk zelf wel? Het op de proef gestelde, het oude, het echte, dat was u, dat was jij hij was het nieuwe, het teleurstellende. Hij was de ondervinding," voegde zij er bitter bij.
Dan krimpt haar hart pijnlijk te zamen, dan klopt het bloed haar in de slapen, dan zou zij haar verdriet, haar angst, haar ongeluk wel lucht kunnen geven in een allesdoordringenden kreet, "O, God, o, God," kermt zij dan, terwijl zij voor haar arm hoofd een steun zoekt op den grond, "O God, o God, heb genade!
Het valt mij moeilijk je dit alles te schrijven, omdat ik weet, dat je van mij houdt en mijne domheid en mijne onstandvastigheid je verdriet doen. Onder 't schrijven van dezen brief stond ik eenige malen op en werd rood van schaamte. Jij zult het zelfde doen onder 't lezen, maar wat is er aan te doen! Het gebeurde kan men niet ongedaan maken en de toekomst zal van mij afhangen.
"Ik houd het er voor dat er iets is, wat haar verdriet doet. Het geval is och, waarom zou ik het u niet vertellen, zij heeft zoo'n hoogen dunk van u, en gij zoudt een woordje kunnen zeggen om haar op te beuren welnu, 't is over mijnheer Davies. Ik geloof, ziet ge, dat zij veel van hem houdt, en bedroefd is omdat hij er niet voor uitkomt.
"Gaetano," zou donna Elisa dan antwoorden, "gij geeft mij een zee van vreugde voor een beekje van verdriet. Zou ik u dan niet vergeven?" Gaetano zag dit alles voor zich en het was zoo schoon, dat hij al heftiger begon te schreien. Hij was slechts bang, dat donna Elisa zou hooren hoe hij snikte, en dat ze uit haar kamer komen en hem vinden zou. En dan zou ze hem niet laten gaan.
"Ik zeg u, ja." "Laat mij met vrede." Marius wilde opnieuw de deur dicht doen, zij hield ze tegen. "Luister," zeide zij, "ge hebt ongelijk. Hoewel gij niet rijk zijt, zijt ge van morgen heel goed geweest. Wees 't nu ook. Ge hebt mij iets gegeven om te kunnen eten, zeg mij nu wat u deert. Men ziet, dat gij verdriet hebt. Ik wenschte dat gij geen verdriet hadt. Wat kan ik er voor doen.
Mevrouw antwoordde niet, maar sloeg, de oogen vol tranen, haar arm om Eline's hals en kuste haar. Beiden bleven zoo zwijgend. En kan u me dan eenigszins vergeven, dat ik u verlaat.... O, waarom blijf je niet bij me? Ik ben u tot verdriet, en geef u niet de minste vreugde. Ik kan niets voor u doen.... u kan niets voor mij doen. Ja, het was wel waar. Mevrouw kon niets voor haar doen.
Ay! lieve moeder mijn, Nu en willic langher beiden niet, Ic wil u corten dit verdriet, Aen minen vader den hoghen baroen, Dat hi u bringhe uut desen prisoen, Dat sal mine ierste bede sijn. Danc hebbe Mamet ende Apolijn. Ende die sceppere di mi ghewrachte, Dat ie hebbe vonden mijn gheslachte Ende ooc die moeder, die mi droech. Mijn herte met rechte in vrouden loech, Doen ic anesach die moeder mijn.
Hierop heeft je Vader ons gewezen en op ander verdriet, dat ons hier wacht van de zijde van hen juist, voor wie we werken willen als wij in Holland zijn geweest. Het is alles zéér waar, o! arme illusies!
Woord Van De Dag