Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 november 2025
Elinor antwoordde bevestigend. "Dus... terwijl je deelde in al mijn verdriet, hadt je dit op het hart? En ik maakte je er een verwijt van, dat je gelukkig waart!" "Het zou niet goed voor je zijn geweest, toen te weten, hoe zeer het tegendeel bij mij 't geval was." "Vier maanden!" riep Marianne nogmaals. "En zoo kalm, zoo vroolijk! Wat stelde je daartoe in staat?"
Het was met bijna een wreed genot, en misschien schuilt er in ieder genot, zoowel als in ieder genoegen een zweempje wreedheid dat hij het laatste gedeelte van het boek las, dat gedeelte met de tragische wel wat overdreven beschrijving van het verdriet en de wanhoop van iemand, die zelve verloren had, hetgeen hij bij anderen in de wereld het meest op prijs stelde.
De spot der menschen deert ons niet, werkelijk! maar wat ons wèl verdriet deed en heel erg ook, was, dat wij onze lieve Ouders zooveel leed moesten doen met ons trouw blijven aan ons ideaal! Maar wij konden en kunnen niet anders.
Hij werd teruggezonden met aanbeveling om »nog eerst een zes maanden te gaan varen." Hij kwam bij ons in eene zeer ontroerde stemming; nooit zag ik iemand meer verdriet hebben. Niet wetende, hoe spoedig ik in hetzelfde geval zou kunnen verkeeren, had ik des te meer met hem te doen.
"Ja! heel erg, maar het kan toch niet anders, want als de man zich arm gemaakt heeft voor ons, dan spreekt het toch wel vanzelf, dat ik hem niet verstooten kan; ik mag hem er eens mee dreigen, als hij overmoedig is en meent dat wij hem niet missen kunnen, maar doen zal ik het nooit, al zie ik al het verdriet en bezwaar vooruit van zoo'n blok aan het been.
Eens op een' zomermorgen ontdekte hij tot zijn' schrik, dat eene prachtige weide heelemaal platgetreden was. Dat was een verdriet! Den geheelen dag moest de boer er aan denken, wie toch zijne mooi weiland zoo bedorven kon hebben. 't Was duidelijk, dat er menschen op de lange halmen getrapt hadden. Wie toch konden dat geweest zijn! Iedereen wist, hoe lief de boer zijne weide had.
Peins, doghedi dor di enich verdriet, Doe hi hem vanghen ende crucen liet, Int herte steken metten spere? In dien toon gaan de volgende coupletten voort: het is uwe moeder, de Heilige Kerk, wier behoud het geldt; God lijdt gij leeft in weelde; Gods vijanden hebben te Acre kloosters en huizen vernield, het volk gedood. Christen! trek op, den hemel kunt gij winnen, indien gij die schande wreekt.
Hetzij dat een vooruitzicht van zulk een proef op het levende dier den wraakzuchtigen Engelschman streelde, hetzij dat zijne woede begon te verminderen, hetzij eindelijk dat hij zijns ondanks getroffen was door het verdriet zijner dochter, hij liet zich vermurven en stemde in dien middenweg toe. "Maar ik wil mijn document niet kwijt zijn," zeide hij.
Zij wist, aan hun raadgevingen of hun gesprekken kon zij geen steun ontleenen; hun medegevoel en hun verdriet zouden haar smart nog vermeerderen; terwijl haar zelfbedwang noch door hun voorbeeld, noch door hun lof zou worden aangemoedigd.
"Neen, neen, ik wist van uwen huisschalk dat zijn meester welvarend is en reeds dezen morgen, zeer vroeg en opgeruimd van geest, is uitgegaan." "Opgeruimd van geest? Heeft de schalk zulks gezegd, Dakerlia?" "Ik meen het zoo te hebben verstaan." "Hij zal niet wel gezien hebben: mijn broeder is integendeel, sedert meer dan drie weken, zwaarmoedig en diep treurig zelfs." "Hij heeft verdriet? Waarom?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek