United States or French Southern Territories ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen, zich geheel tot Marius wendende: "Verbeeld u nu dit, mijnheer: Ik heb niets gezegd, ik ben mijnheer Fauchelevent gebleven, ik heb bij u mijn intrek genomen, ik behoor tot uw gezin, ik ben in mijn kamer, des ochtends kom ik in pantoffels om te ontbijten, des avonds gaan wij alle drie naar den schouwburg; ik vergezel mevrouw de Pontmercy naar de Tuilerieën en naar het Koningsplein; wij zijn te zamen; gij meent dat ik uwsgelijke ben; maar op een goeden ochtend ben ik er, gij zijt er, wij praten, lachen; gij hoort een stem dezen naam roepen: Jean Valjean! en daar komt deze vreeselijke hand, de politie, uit de schaduw en rukt mij eensklaps mijn masker af."
Hij benijdde dien vergulden man, en dacht: welk een geluk zou 't zijn dien rok te dragen; Cosette zou verrukt zijn, als zij hem zag; wanneer hij met Cosette aan den arm het hek der Tuilerieën voorbijging, zou men het geweer voor hem presenteeren, en dit zou voor Cosette voldoende zijn, en haar de gedachte van jongelieden afleiden. Een onverwachte schok paarde zich aan deze treurige gedachten.
Weder op vrije voeten en tot ritmeester opgeklommen, had hij in den nacht van 12 op 13 Vendémiaire Barras in 't bezit gesteld van de noodige vuurmonden, ter verdediging der Tuilerieën en was in Mei 1796 bevorderd tot brigadegeneraal.
Het geheele leger van dien tijd was dáár, op 't voorplein der Tuilerieën, vertegenwoordigd door een escouade of peloton, en Napoleon in zijn rust bewakende. 't Was het schitterend tijdstip, toen het groote leger Marengo achter zich en Austerlitz voor zich had. "Sire," zei de minister van binnenlandsche zaken tot Napoleon, "ik heb gisteren den onversaagdsten man van uw rijk gezien."
Monsieur Toulemaire wist er meer van. Doch evenals den ouden onderofficier kookte 't hem in de borst. Wat hij gevoelde? Luister: Tot voor weinige jaren was hij fabrikant te Salins. Sedert den dag dat de marquis De * de Salins, aan 't hof der Tuilerieën zijn invloed kon doen gelden, nam de zaak van Toulemaire een groote maar tevens een welverdiende vlucht.
Een escadron der prachtige lijfgarde, met de trompet aan zijn spits, reed door de laan van Neuilly; op den koepel der Tuilerieën wapperde de witte vlag, door de ondergaande zon eenigszins rood gekleurd. Op het plein de la Concorde, nu weder plein Lodewijk XV geworden, wemelde het van vergenoegde wandelaars.
Lebrun en Cambacérès zochten echter ieder een woning in de nabijheid. "Die andere zou ginds toch weldra heer en meester zijn," dachten ze. Toen Bonaparte met de Bourrienne voor het eerst na zijn verheffing de ledige zalen van het paleis doorliep, zeide hij: "In de Tuilerieën zijn we. Nu opgepast, dat we er blijven."
Anthoine, eerst naar de Wetgevende Vergadering en vervolgens naar de Tuilerieën, drong daar tot de vertrekken des konings door, riep hem toe: "Bekrachtig de besluiten," "Jaag de priesters weg," "Kies tusschen Coblentz en Parijs," bespotte den vorst op allerlei wijze en was na eenige uren pas tot heengaan te bewegen op dringend verzoek van Pétion, den nieuw gekozen maire.
Bij de nieuwe grondwet was het tractement van den Eersten Consul voor representatie- en reiskosten en voor het onderhoud van de Tuilerieën en van het paleis te St.
't Zijn de honden, die klagen." "Ook de menschen." "De kattenvlooien gaan toch niet op de menschen over." "Dat zegt niets; maar de honden, deze zijn gevaarlijk. Ik herinner mij een jaar, toen er zooveel honden waren, dat men verplicht was, 't in de krant te zetten. 't Was in den tijd toen in de Tuilerieën groote schapen waren, die het rijtuigje van den koning van Rome trokken.