Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
Ja, 't is een afschuwelijke, schandelijke tijd, en hetzelfde denk ik van u, van uw denkbeelden, van uw stelsels, van uw meesters, van wonderspreuken, van uw dokters, van uw schelmen van schrijvers, van uw schoften van wijsgeeren, en van al de revolutiën, welke sedert zestig jaren de raven der Tuilerieën verschrikken!
In dien tijd ging koning Lodewijk XVIII schier dagelijks naar Choisy-le-Roi. 't Was een zijner begunstigde wandelingen. Tegen twee uur zag men bijna dagelijks het rijtuig en den koninklijken stoet in vollen galop den boulevard de l'Hôpital passeeren. Dit was voor de arme vrouwen dier wijk horloge en klok; zij zeiden: "'t is twee uur, hij keert naar de Tuilerieën terug."
Reeds een paar maal spraken we van opstanden te Parijs, waarbij de Tuilerieën door het volk werden bestormd; mogelijk bewijzen wij den lezers een dienst met in 't kort na te gaan, wat er in de jaren 1789-1795 in Frankrijk voorviel.
Dit woord ontlokte Gavroche een uitroep. De angstige houding der twee kinderen maakte een opwekking noodzakelijk. "Wat zegt ge?" riep hij. "Zijt ge nog niet tevreden? Zoudt ge liever in de Tuilerieën willen wezen? Zoudt ge domooren zijn? Spreekt! Ik verwittig u, dat ik niet al te lankmoedig ben." Een weinig ruwheid is goed voor de angstigen. Het stelt hen gerust.
Hij komt naar Lasserre, en zegt: »Ik verwonder mij, mijn vriend!" »Waarom?" voert Lasserre hem tegemoet. »Ik kwam langs de Tuilerieën, en verwonder mij, dat zij niet in vlammen staan!" Die man is krankzinnig, zegt een ander tot Lasserre. Nog slechts korten tijd, en de Pruisen staan voor Parijs. De Tuilerieën gaan in vlammen op. Vreeselijk, wanneer een dergelijk lot Duitschland moest treffen!
Tegelijkertijd trok plotseling een donkere wolk over de zon. De zwanen waren nog niet bij den koek gekomen. "Keeren wij naar huis," zei de vader. "Men bestormt de Tuilerieën." Hij nam de hand van zijn zoontje, en voer voort: "Van de Tuilerieën naar het Luxembourg is de afstand niet grooter dan die het koningschap van het pairschap scheidt; dat is niet ver. Het zal geweerschoten regenen."
De vlag van den koepel der Tuilerieën werd wit. De verbanning zat op den troon. De withouten tafel van Hartwell nam plaats vóór den gelelieden armstoel van Lodewijk XIV. Men sprak van Bouvines en Fontenoy als van gisteren, Austerlitz was verouderd. Het altaar en de troon waren in hartelijke broederschap.
Hij speelde in de Tuilerieën met zijn kleine spade en wagentje, en opdat de opzichters niet zouden knorren, maakte ik met mijn stok de gaten weder dicht, die hij met zijn spade in den grond groef. Op zekeren dag riep hij: Weg met Lodewijk XVIII, en hij ging heen. 't Was mijn schuld niet. Hij was blond en blozend. Zijn moeder is dood. Hebt ge opgemerkt, dat alle kleine kinderen blond zijn?
De komst van Lafayette met de Nationale Garde bracht uitkomst voor de koninklijke familie; de koning en zijn door het volk zoo gehate gemalin moesten zich op het balkon vertoonen en het slot van het drama was, dat aan den volkswil werd voldaan en de koninklijke familie, begeleid door honderd afgevaardigden zich op weg naar de hoofdstad begaf om daar, door Lafayette bewaakt en beschermd, haar intrek in het paleis der Tuilerieën te nemen.
Deze kleine groote wereld had zelfs in de Tuilerieën de verfijning ingevoerd om, met den koning sprekende, "de koning" in den derden persoon en nooit "uwe majesteit" te zeggen, daar deze titel door den "overweldiger bezoedeld was." Daar werden èn de feiten èn de menschen beoordeeld. Men bespotte er de eeuw, 't geen iemand ontsloeg om haar te begrijpen. Men hielp elkander in verwondering.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek