Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 juni 2025
Een samengestelde individualiteit, die revolutie en duurzaamheid beteekent, met andere woorden: die het tegenwoordige, door de blijkbare overeenstemming van het verledene en de toekomst, bevestigde. Die man was "gevonden." Hij heette Lodewijk Filips van Orleans. De 221 maakten Lodewijk Filips koning. Lafayette belastte zich met de zalving. Hij noemde hem "de beste der republieken."
Toen ik kort daarop #Anna Judic# naar Madrid begeleidde, waar zij in het Zarzuela-theater als "Mam'zelle Nitouche" optrad, werd ik wederom bij den koning ontboden, die mij terstond de hand toestak. Waarde Schürmann, ik dank u voor uw enthousiasten groet in de Rue Lafayette. Hoezoo Sire, bent u dat nog niet vergeten? Dat kon moeilijk, want u waart de eenige, die mij toen dorst verwelkomen.
Zij hebben te zamen voor dezelfde zaak gestreden, voor de onafhankelijkheid, van hun vaderland, en tegen dezelfde vijanden, de Engelsen. Rochambeau was een Franschman, Lafayette ook; hunne gedachtenis leeft bij iederen waren Amerikaan naast die van Washington.
Hij had drie stukken geschut bij zich; tweehonderd man van zijn neger-regiment stonden onder de wapenen, rondom het standbeeld van Henry Clay. Bij groepjes van twee en drie vereenigden zich de ongewapende burgers in de nabijheid van het plein Lafayette; en ten twee uur in den namiddag bezetten zeventienhonderd hunner de voetpaden van de Poydrassstraat en de aangrenzende straten.
Hij was de krijgsmakker van Dumouriez, de vriend van Lafayette; hij had tot de club der Jacobijnen behoord; Mirabeau had hem op den schouder geklopt; Danton had tot hem gezegd: jongeling! In 93, op vier-en-twintigjarigen leeftijd, had hij, als mijnheer de Chartres, in een donkere loge der conventie, het proces bijgewoond van Lodewijk XVI, zoo terecht "die arme tyran" genoemd.
't Was in den tijd, toen de classieke roman, vroeger Clélie, thans Lodoïska, schoon nog steeds edel, toch erg gedaald, van madame de Scudéry tot madame Bournon-Malarme, en van madame de Lafayette tot madame Barthélemy-Hadot vervallen; 't was in den tijd toen die classieke roman de liefde-ademende harten der Parijsche portières in vuur en vlam zette, en zelfs zijn verwoestingen eenigszins tot in de voorsteden uitbreidde.
Maar de burgerij uit den tijd van la Minerve waardeerde dat arme de zoo hoog, dat men zich verplicht achtte er afstand van te doen. De heer de Chauvelin liet zich Chauvelin, de Caumastin Caumastin, de Constant de Rebecque, Benjamin Constant, de Lafayette Lafayette, noemen. De Courfeyrac wilde niet achterblijven en noemde zich kortaf Courfeyrac.
De emigratie nam na den 6en October reusachtige verhoudingen aan; duizenden edelen vluchtten naar Turijn, waar de graaf van Artois zich ophield; een nog grooter getal verzamelde zich te Coblentz en begon van hier uit het buitenland tegen Frankrijk op te zetten; ook de hertog van Orleans, een neef des konings, die aan het hof niet gezien was en zelfs verdacht werd met het volk te heulen, verliet, door Lafayette overgehaald, het land.
Op dit oogenblik zou deze menigte, uit de lucht gezien, het aanzien van een staartster hebben vertoond, wier hoofd op de esplanade was, terwijl haar staart zich over de kade Bourdon uitspreidde, het bastilleplein bedekte en over den boulevard tot aan de poort St. Martin liep. Er vormde zich een kring om de lijkkoets. De ontzaggelijke menigte zweeg. Lafayette sprak en zeide Lamarque vaarwel.
Men is weerloos tegenover zulke dreumesen. Zij vatten u, houden u vast, en laten u niet meer los. 't Is waar, dat er geen liever kind was. Wat zegt ge nu van uw Lafayette, uw Benjamin Constant, uw Tirecuir de Corcelles, die hem doodden. Dat kan zoo niet gaan!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek