Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juli 2025
Wie huivert niet voor de toekomst van 't Duitsche volk, wanneer men van deze dingen kennisneemt? Hoe schoon het heden ook lijke, er is weinig zienersgevoel noodig om aan den horizon de donkere koppen te zien, die 't dreigend gericht voorspellen. Ik denk op dit oogenblik aan hetgeen ik kort geleden van Lasserre las over den bekenden Franschen schrijver Ernst Hello.
Deze Hello is met recht genoemd de Pascal der 18e eeuw. Hij heeft een schitterend werk geschreven, getiteld: »l'Homme"; »de mensch". Lasserre geeft bij dit werk een inleiding, en deelt daarin de volgende passage mede. Het was in één der jaren vóór 1870, tijdens de tentoonstelling te Parijs. In de zoogenaamde dolle jaren dus. Men smeet met het geld. Men droomde van wereldvrede.
Hij komt naar Lasserre, en zegt: »Ik verwonder mij, mijn vriend!" »Waarom?" voert Lasserre hem tegemoet. »Ik kwam langs de Tuilerieën, en verwonder mij, dat zij niet in vlammen staan!" Die man is krankzinnig, zegt een ander tot Lasserre. Nog slechts korten tijd, en de Pruisen staan voor Parijs. De Tuilerieën gaan in vlammen op. Vreeselijk, wanneer een dergelijk lot Duitschland moest treffen!
Vlak vóór den oorlog beweerde de Regeering in de Kamer: »Alles is voor den oorlog gereed, geen knoop ontbreekt aan de slobkous!" Op één dier dagen vóór '70 wandelde Lasserre op de tentoonstelling. In de verte komt Hello aanwandelen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek