Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 juli 2025
Door de Antwerpsche Maatschappij ter bevordering van Nederduitsche Taal-en Letterkunde gelast, bij dit plechtig rouwfeest in haren naam het woord te voeren, is het met een diep gevoel van treurnis en van ontzag dat ik dezen heiligen grond betreed. Het is dan waar: in den schoot dezer aarde slaapt Willems! Hier, onder onze voeten, rust hij voor eeuwig!
Hare treurnis overwinnende, zeide zij zich zelve, dat moeder Wildenslag waarschijnlijk wel zou zorgen, dat hare Godelieve in Frankrijk het ambacht van kleermaakster voortleerde; de afwezigheid hunner buren zou niet langdurig zijn; dewijl alles voorspelde, dat het werk in Gent ook spoedig zou hernemen. Daarenboven, er was niets aan te doen.
Deze overweging was hem soms nog eene oorzaak van voorbijgaand verdriet ... en daarbij, wanneer hij alleen was en droomde, tooverden zijne gepeinzen hem nog dikwijls terug in zijne schoone zoete kindsheid. Dan voelde hij in zijn hart eene ledigheid, eene onoverwinnelijke treurnis, eenen geheimzinnigen worm, die wel zachtjes knaagde, doch niet wilde sterven....
Zijn woorden, hoe zoet ook, waren zonder indruk op de rampzalige Jonkvrouw, die gedurig om haar vader zuchtte en weende. Geen enkel bericht was haar nog van haar gevangen bloedverwanten toegekomen, en zij was als voor eeuwig van haar dierbaar huisgezin gescheiden. Niettegenstaande de zwarte dromen van rampspoed en treurnis, welke haar steeds omringden, gloeide de vlam der liefde heimlijk in haar.
Is u nog iets duister, zeg het, ik zal u meer uitlegging geven, indien gij het verlangt." "Neen, oom lief, ik weet genoeg," antwoordde de jongeling met eene stem, die van vermoeidheid en treurnis getuigde.
"O, God, wat eischt gij van mij! Ik mag die toestemming niet geven. Mijn hart is verbonden sedert lang; met mijnen kozijn zou ik ongelukkig zijn: ik zou hem nimmer kunnen beminnen. Wierd ik zijne vrouw, mijne ziel zou desniettemin met ongeneeslijke treurnis aan eenen anderen man blijven denken. Het ware een schuldig leven en een schrikkelijk lot!"
Het is met een ontroerd hart en met treurnis in de ziel, dat ik hier bij den boord van het nijdige graf, eenen heiligen plicht kom vervullen; niet alleen omdat mijne kunstgenooten, door mijne zwakke stem, hunne laatste hulde van dankbaarheid aan den afgestorven meester willen bewijzen; niet alleen omdat in mijnen boezem ook een kunstenaarsharte slaat; maar het is tevens ter gedachtenis van een groot man, dien ik achtte en beminde; en ik gevoel bij deze plechtigheid zulke diepe droefheid als bij het eeuwig vaarwel eens vriends, want hij, Van Brée, heeft veel bijgedragen tot den roem van mijn vaderland.
De edelmoedige krijgsman, die mij ditmaal nog van de banden heeft ontslagen, ontving mijn erewoord dat ik zou terugkeren, zodra de slag zou geleverd zijn." Het meisje liet het hoofd met diepe treurnis op de borst zinken, en zuchtte: "Zij zullen u vermoorden, mijn rampzalige vader!" "Wees toch zo bevreesd niet, Machteld," hernam Robrecht.
Toen op den noodlottigen dag der afkondiging zijne wonde openscheurde, stuurde hij mij nog eenen blik toe, zoo vol eindelooze liefde, zoo vol treurnis ... En ik zou er niet aan mogen denken?" "Daar weent gij nu alweder", zeide Witta. "Gij zijt niet redelijk, Dakerlia. Uw vader is daarboven bij den Heer. Hij ziet ons ongetwijfeld.
Het gelukte haar slechts bij poozen de aandacht van Dakerlia voor een oogenblik te vestigen, doch zij hield niet op en zette met vindingrijken geest hare liefdetaak voort, totdat het uur om ter rust te gaan was verschenen. Sedert het overlijden van Segher Wulf, sliep zij in Dakerlia's woning, om hare arme vriendin nimmer alleen aan hare treurnis overgeleverd te laten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek