Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 mei 2025
Voor de rondtrekkende troubadour en de ridder op een kruistocht, voor de leeslustige geestelike of voor de Vlaamse graaf, waar wij juist van hoorden, moest de wereld zich in wijde, vage horizonten aftekenen, in schemerend, onzeker half-licht, verwondering wekkende en verwachting, verlangen en wensen, voorgevoelens en dromen.
Het Germaanse karakter van de Duitser beschouwt de dingen en neemt ze van buiten waar, veel minder levendig en massief, hij leeft meer in zijn eigen voorstellingen en gevoelens en hij idealiseert het leven en de mensen naar zijn eigen dromen en idealen: de lyriese, idealistiese, rekonstruerende aanleg van de Duitse geest openbaart zich reeds bij Hartmann.
Lang bleef zij in haar treurgeestigheid verzonken; zij dacht beurtelings aan alles wat haar nog meer in wanhoop mocht dompelen. Dan bracht het duistere aandenken de naarste dromen om haar: zij zag haar rampzalige vader in een vochtige kerker geboeid, hoorde het geratel zijner ketens en de galmen, die in het akelige verblijf zijn pijnlijke zuchten herhaalden.
Wist zij nochtans wat eerbied, wat aanbidding voor haar in mijn boezem woont! Maar wat helpt dit! Ziet zij in mijn ziel? O valse dromen, streelt mij niet meer met leugenachtige schimmen; nooit zal de Leeuw van Vlaanderen op het schild van Nieuwland blinken ..." En dan glinsterde een droeve traan onder de oogleden van de edele jongeling.
Hij wordt op iemand verliefd die hij nooit gezien heeft, op haar portret, op haar beeld dat hij in zijn dromen gezien heeft, of hoogstens heeft hij een glimp van haar achter het tralievenster gehad. Hij legt zich op zijn bed en wordt zieker en zieker en bij zijn onmannelik gedrag moet nu een vriend of de ene of andere koppelaarster voor hem handelen.
Op zijn tochten kan hij een hele dag stil in zijn liefdedromen weggezonken, zich door zijn paard laten leiden, zonder dat hij zelf weet waarheen, evenals de koningin zelf in haar torenvenster kan staan dromen van al de vreugde die haar het hart doet overstromen.
Evenals een mens die uit een sluimering ontwaakt, en zich zijn nare of blijde dromen wil herinneren, stond de ridder met gebogen hoofd voor de Jonkvrouw. Tussen het zacht genoegen dat zijn hart overstroomde, kwam een bange vrees zich mengen, en hij wachtte angstig op het vonnis of het genadewoord der maagd.
Waarlijk, zij geleek aan een dier nog ongeschapene wezens, welke alle volmaaktheden in zich verenigen; en gelijk de vermetele Dichters soms een vrouw durven dromen, om in hun opgetogene ziel te liefkozen en te beminnen. Even zo kostelijk en zo prachtig waren de andere bijzijnde Vrouwen, in verschillende stoffen en kleuren gekleed.
De arme klerk Arnaut de Maruelh verklaart wel is waar in zijn liederen dat de vrolike beminnelikheid van de gravin en »de liefelike woorden waarmede zij mijn harte vult" hem genoeg zijn en dat hij zich tevreden stelt met haar in zijn dromen te kussen en te omhelzen, een liefdegenot dat geen echtgenoot hem kan weigeren, maar nu en dan waagt hij het toch zuchtend te wensen dat zij hem een kus moge schenken en »andere beloningen late volgen" en spreekt stoutmoedig de hoop uit dat hij haar eens 's nachts in zijn armen zal mogen sluiten en haar ogen en mond kussen, »zodat honderd kussen er voor ons tot één worden."
Zodra zij met Maria in de kamer gekomen was, had zij de valk van de stoel op haar hand genomen en was met hem bij het bed van Adolf genaderd. "Mijn waarde broeder," riep Maria, hem een zoen op zijn bleke wang gevende, "gij geneest! Nu zullen die nare dromen mij verlaten. Ho, ik ben zo blijde!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek