United States or South Georgia and the South Sandwich Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
De toejuichingen der Isegrims weergalmden boven de Love. Gelukkig dat Jakob de Leeuw, door den begonnen loop voortgerukt zich niet kon omkeeren, vooraleer het paard van Segher Wulf zich had opgericht, en deze tot het andere einde van den krijt was gereden, om afstand voor eenen nieuwen en felleren aanval te nemen. Weder stormden zij op elkander los.
"Zeker; geneest Segher Wulf, hij zal slechts na verloop van vele maanden het ziekbed kunnen verlaten." "En sterft hij, dan volgt er een gansch rouwjaar." "Dit schijnt u te verblijden?" vroeg mher Willem, hem scherp in de oogen ziende. Disdir Vos trok zwijgend de schouders op. "Ik begrijp", morde zijn gezel, "gij insgelijks hebt Dakerlia bemind en naar hare hand gestaan?
De Kerels, ha, ha!" schertste Ghyselbrecht, als hadde hij het vast inzicht om hier eenig gerucht te doen ontstaan, dat de Erembalds bij den graaf mocht benadeelen. "Hoe zullen de Kerels hunne vrije geboorte bewijzen?" "Bewijst men den oorsprong van dingen die altijd hebben bestaan?" wedervoer Segher Wulf. "De Kerels zijn de eerste bewoners dezer landen geweest.
De Chatillon deed alle mogelijke pogingen om het grote vaandel van Vlaanderen te grijpen, doch alhoewel Segher Lonke, die de Standaard droeg reeds menigmaal omvergeworpen was, kon De Chatillon zijn doel niet treffen, hij raasde en schreeuwde met verwoedheid tegen zijn mannen, en hakte als dol op de uitrusting der drie onverwinbare Vlamingen . Voorzeker zouden deze het niet lang uitgehouden hebben, om zich tegen een wolk moedige vijanden te verweren, maar zij hadden er in den eerste zoveel neergehakt dat de lijken, rondom hen door opeenstapeling een tamelijke hoogte verkregen hebbende, de nadering der andere ruiters moeilijk maakten en hun tot borstweer dienden.
Maar Dakerlia staarde hem aan en zeide: "Heer vader, gij zijt ontsteld; u is iets onaangenaams geschied." "Iets onaangenaams? Wie heeft u dit gezegd?" mompelde Segher Wulf verwonderd. "Mijn hart beeft; ik zie het in den grond uwer oogen, vader." "Welnu, ja, mijne lieve Dakerlia.
Hij scheen wel sterk gebouwd; maar zijn tegenstrever geleek een reus en was een gansch hoofd grooter dan hij. "Heb betrouwen in Gods bescherming!" zeide Robrecht, die nevens het paard van Segher Wulf stond. "Heb goede hoop: Dakerlia zit geknield voor het kruisbeeld en bidt voor u." "Ach, spreek mij niet van Dakerlia!" zuchtte mher Wulf.
"Hij is bezig met het schrijven van eenige bevelen; hij zal aanstonds komen." "En de kastelein?" "Die is met hem." Burchard zette zich zoo zwaar neder dat de eiken stoel onder hem kraakte, als ginge hij breken. "Het schijnt dat de komst van onzen graaf u niet verblijdt?" bemerkte Segher Wulf. "De komst van den graaf is mij onverschillig" mordde Burchard. "Waarom ziet gij er zoo ontevreden uit?"
In zijne overtuiging was Segher Wulf dood, of de laatste levensvonk zou in hem uitgedoofd zijn vooraleer men den Steen zou bereiken. Dakerlia! Welk akelig oogenblik!
Hier ontvloog hem een kreet van schrik, ofschoon de geneesheer door zich den vinger aan den mond te leggen, hem tot stilte aanmaande. Segher Wulf lag uitgestrekt op het bed, met een kruisbeeld op de borst. Zijn gelaat was loodvervig en toonde de doorschijnende tint der bloedeloosheid. Witta zat ten gronde geknield en weende bitter.
"Het heeft geen belang voor u, heer. Weet dat ik vroeger naar de hand heb gestaan van jonkver Dakerlia, de dochter van mher Segher Wulf. Dakerlia was mij niet ongunstig, en haar vader stemde toe in ons huwelijk. Robrecht Sneloghe heeft mij mijn geluk benijd, en heeft zelf de hand van Dakerlia gevraagd.
Woord Van De Dag