United States or Belarus ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Wat ons wel schelen kan en waarop wij nauwkeurig letten moeten, dat is dat wij ons, terwijl de beide partijen elkander bestrijden en verscheuren, steeds aan dien kant bevinden, waarbij het meest te verdienen valt!" Door zoo te spreken, openbaarde Texar de snoodheid van zijne inborst geheel en al.
Maar zij was ondubbelzinnig duidelijk en bevestigend in hare verklaringen. Toen zij en mevrouw Burbank buiten de onderaardsche gang traden, had zij Zermah een naam hooren roepen en die naam was die van Texar. Beiden hadden zich, nadat zij op de lijken der vermoorde negers gestuit waren, in allerijl naar den waterkant begeven. Twee sloepen verlieten toen den rivieroever.
Zij waren toch naar Court-Justice gekomen, om Texar de vrijheid aan te bieden in ruil van het geheim, betrekking hebbende op de ontvoering van het kind en hare verzorgster. »Texar," hernam Gilbert, »hoor mij aan." »Wat hebt ge mij te zeggen?" vroeg de Spanjaard trotsch. »Luister. Wij komen open en rond met u onderhandelen." »Zoo, zoo!" grinnikte de aterling.
»Niet?" zei Texar hoonend. »Het heeft er toch allen schijn van."
Hij voer naar den wal en verliet het vaartuigje op een halve mijl afstands van Camdless-Bay, om te vermijden in de kleine havenkom aan te leggen, die voorzeker bewaakt en bespionneerd zoude zijn. Maar, wat hij niet wist en ook niet weten kon, was dat hij in een strik gevallen was, die hem door den laaghartigen Texar met de meeste behendigheid gespannen was.
Intusschen konden van het eene oogenblik tot het andere eenige der makkers van Texar uit den rand van het woud te voorschijn treden. Ook kon die Texar, welke op het eiland achtergebleven was, naar de wigwam terugkeeren. Hij zou Dy en Zermah missen en dadelijk zijne nasporingen beginnen.... »O God..." zuchtte de rampzalige vrouw. »Mijn God hebt toch medelijden."
Bij dit antwoord klonk een spotachtige lach in de zaal; een gemurmel, dat twijfel verried, werd vernomen. De openbare meening was niet gunstig voor den beschuldigde. »Texar," vroeg kolonel Gardner, »daar gij u andermaal op een alibi beroept, vraag ik u of gij het bewijs daarvan kunt leveren?"
Er bleef nu niets anders te doen over, dan den gevangene voor eene rechtbank te doen verschijnen, welker leden allen uit aanhangers van de partij van Texar zouden bestaan, eene rechtbank, die door hem zelven voorgezeten zoude worden. Gilbert Burbank werd met veel gejouw en met bedreigingskreten, door de bevolking van Jacksonville, die hem maar al te goed kende, ontvangen.
Dan vond men de eenige deur, die tot het innerlijke van het reduit toegang verleende, en die was nog, om de geheele waarheid te zeggen, slechts eene oude embrasure of kanonschietgat, hetwelk tot dat doeleinde gewijzigd was. Dat was het gewone verblijf, of beter de gewone schuilplaats van Texar, die niemand kende.
»Zijne leugens hebben hem niet gebaat en de recorder heeft zijne valsche getuigenissen alle recht laten wedervaren." »Maar de recorder heeft hem niet gevonnist..." »Dat is waar, Texar." »Welnu, met dat vonnissen belast ik mij," zei Texar. De meertrossen waren middelerwijl losgegooid.
Woord Van De Dag