Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 juni 2025
»Ik ook!... maar als wij die twee schoften maar niet laten ontsnappen! En wij hen aan handen en voeten gebonden aan Texar kunnen overleveren!... dan... dan kunnen wij de kroegen bezoeken, zooveel wij willen!" Daarop verwijderde de sloep zich op een afstand van twee roeiriemslengten. Vervolgens werd het geluid van een ketting vernomen, die van een spil afliep.
Van uw zoon, die zich misschien in de voorste gelederen bevindt van de troepen, die op marsch zijn om een inval in Florida te bewerkstelligen!" De woestheid, waarmede Texar die woorden uitgalmde, bleef niet in gebreke grooten invloed op het publiek in de gerechtszaal uit te oefenen.
Een gedeelte der bevolking was met spoed naar den rivierkant geijld. De plaatselijke autoriteiten verschenen in de personen van Texar en zijn aanhangers eveneens daar met bekwamen spoed. Allen keken uit naar den kant der bank, die duidelijk te ontwaren was, nu de nevel opgetrokken was. Tooneelkijkers, verrekijkers en scheepsteleskopen waren druk in de weer.
Hij rukte toch naar het meer Okee-cho-bee op, en er bestond dus wel kans, dat zij door hem bevrijd zoude worden. Het was dus geraden tot den volgenden dag te wachten. Maar een toeval kwam het geheele geraamte vernietigen, waarop Zermah de hoop harer redding gebouwd had. Dat toeval zou daarenboven, hare verhouding tegenover Texar geheel wijzigen.
Viel er intusschen niet te duchten, dat Texar inderdaad zou weigeren te bekennen, dat hij, door zijn wraakzuchtig karakter gedreven, niet verkiezen zou de doodstraf te ondergaan, dan wel te kunnen besluiten om zijne slachtoffers weer te geven? Men moest er op bedacht zijn, zonder zijne aanwijzingen te werk te kunnen gaan.
»Maar aangenomen," viel kolonel Gardner hier den beschuldigde in de rede, »aangenomen, dat miss Alice Stannard zich op dat punt vergist, dan kan zij toch niet dwalen bij de verklaring, dat zij Zermah gehoord heeft, die uitriep: »te hulp... het is Texar!"" De Spanjaard glimlachte hatelijk. »Welnu, wat hebt gij daarop te antwoorden?" vroeg de voorzitter van den krijgsraad.
»Loochent gij dat, ellendeling! Loochent gij dat?..." »Vader," kwam de jeugdige officier tusschenbeide, »laten wij onze koelbloedigheid bewaren... Denk er om, dat is noodig... Ja, Texar, die dubbele ontvoering heeft gedurende den aanval op de plantage plaats gegrepen... Moet gij niet erkennen, dat gij daarvan persoonlijk de bewerker zijt geweest?" »Daarop heb ik niet te antwoorden."
En inderdaad, zooals master Walter Stannard aan Zermah medegedeeld had, was Texar eenige dagen geleden er toe overgegaan om zijn onbekend woonoord te verlaten en naar Jacksonville te komen.
Texar verlaat hen in de laatste acht of tien dagen niet meer. Hij dwingt hen, hij hitst hen op, en die boosdoeners zullen eindelijk de lagere volksklassen in opstand brengen, niet alleen tegen de bestaande autoriteiten, maar ook tegen die inwoners, welke hunne zienswijze niet deelen."
»En wie zal de deuren van deze gevangenis voor u openen?" riep master James Burbank onstuimig uit. De planter van Camdless-Bay geraakte bij zooveel schaamteloosheid buiten zich zelven van woede. »Wie? vraagt gij?" grinnikte Texar. »Ja, wie, bij God?" »Welnu, de rechters!... Ik vraag uitdrukkelijk om terechtgesteld te worden!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek