Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
Daarop den gelen aterling bij den strot vattende en hem achterover wringende, zou ik hem de ribben gebroken hebben over een ijzeren hek indien niet Suzette mij met stevigen greep weerhouden had.... Als een vos die in eene klem zijnen staart heeft laten zitten, zoo droop Zwartjan den hoek om.
Het was heerlijk weer, en ik had niet veel lust mij terstond naar huis te begeven; ik verkoos liever nog eerst een stadssingel langs te wandelen. Wanneer men te Leiden studeert, heeft men eene zekere voorliefde voor stadssingels. Verfrischt door de heldere lucht en den koelen wind, kwam ik de poort weder binnen, en begaf mij naar huis. Het ongeluk scheen Suzette Noiret te vervolgen.
"Maar me lieve gunst, wat scheelt er dan toch an!" riep de koomenijsvrouw uit, toen zij den blaker van Suzette aangestoken en haar eigen lamp, daar er geen twee lichten noodig waren, onmiddellijk daarop uitgeblazen had. Ik liet haar een glas water halen. Suzette dronk er een teugje van, en het glas klapperde tusschen hare tanden. Nog kon zij niet spreken.
"Wees dan zoo goed mij te volgen;" zeide de heer Van Nagel, die mijn naam misschien van de freule gehoord had, en vermoedde dat ik in het belang van de moederlooze Suzette kwam. Hij ging mij voor naar eene groote tuinkamer, wier ruimte evenwel in dit seizoen door een groot sineeschverlakt kamerschut was beperkt.
Suzette wordt mooi, hé? Suzette is een coquet nest! zei Jules. Verleden met dat diner hier ... Hij hield in eens op. Neen, ik zal het maar niet vertellen. Het is niet goed kwaad te spreken, niet waar, tante? Cecile glimlachte. Neen, natuurlijk niet! Ik zoû zoo gaarne heel goed zijn, tante. Dat is mooi van je. Neen, neen, weerde hij af. Ik vind alles zoo slecht, weet u.
Maar de moed tot sterven ontbrak mij zoowel als de moed tot leven. Radeloos liet ik mij op de sofa vallen, en brak los in snikken. Onder eene van die buien verraste mij Suzette zelve. Zij kwam, daar er niemand anders tehuis was, mij eenen zoo pas bezorgden brief overhandigen. Ik moest haar tikken niet gehoord hebben.
Want Suzette, die niet te trotsch was om zich eene mate van onafhankelijkheid te verzekeren door het bedrijf van hoedenmaakster te beoefenen, droeg het hart veel te hoog om de bel na te loopen en zich de impertinenties te getroosten van eenen »heer op kamers", student of luitenant; en zeer kwalijk duidde zij het haren vader, dat hij geheel onnoodig, louter om zijnen dronkenmansdorst ruimer te kunnen laven, zichzelven en haar deze vernedering aandeed, haar de vrijheid in huis ontnam, het beste vertrek ontroofde, en wat het ergste was haar prijs gaf aan de kans van onder haar eigen dak bloot te staan aan de kwetsende vervolgingen, waarvan zij, eene burgerdochter, onbeschermd en zonder stand, op de straat reeds méér dan genoeg te lijden had.
Bekommer u over niemendal." "Men moet moeder met rust laten," hernam Suzette; "niets aan haar veranderen... voor dat ze..." Meer vermocht ze niet. Weder liet zij het hoofd aan het hart der freule zinken, die haar liefderijk ondersteunde, en haar daardoor het meest versterkte, dat zij haar toeliet te weenen. Saartje kon niet langer blijven; het huishouden vereischte haar terugkomst.
Toen lachte zij. Die Jules! sprak ze. Hij kan zoo aardig opgewonden zijn. Anna en Suzette, verlegen over de scène solden wat met de jongens, over de platen heen. Cecile sprak alleen tot Amélie. Maar deze sidderde nog in hare zenuwen. Hoe kan je toch die kuren van Jules nog excuzeeren! sprak ze met eene stem, die hokte.
Ter afwisseling, Suzette Noiret, dochter eener weduwe, die op een hofje woonde, en van de Fransche gemeente was. Deze had een allerliefst, beschaafd en net besneden uiterlijk, en wedijverde, in het bruin, met het blonde Saartje, waarnaast zij gezeten was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek