Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
Maanden verliepen er, zonder wezenlijke verandering in onze verhouding. Alleen scheen Suzette mij niet meer zoo opzettelijk uit den weg te gaan, en, als zij mij toevallig ontmoette, niet meer zoo voorbedachtelijk, zoo bestudeerd afstootend tegen mij.
Is dit de eerste keer, dat hij bij je aan huis komt? vroeg Amélie. Ja, antwoordde Cecile. Een onnoodige beleefdheid, niet waar? Ach, Taco Quaerts is altijd precies in de puntjes, verdedigde Anna. Maar deze visite was juist nièt in de puntjes, lachte Cecile vroolijk. Maar Taco Quaerts schijnt bij jullie geheel en al onfeilbaar te zijn. Hij walst heerlijk! riep Suzette.
Onmiddellijk herkende ik Suzette; den man, met den rug naar mij toegewend, kon ik niet in het aangezicht zien. Hem toornig in den nek te grijpen en aan eenen kant slingeren, met een: »kerel, laat af van die dame!", was het werk van eene seconde.
"Zij maakt soms kleeren voor mijn dochter," ging de heer Van Nagel voort, "en die is zeer over haar tevreden. Het is een bescheiden meisje, en zij heeft ondersteuning noodig. Weet gij iets meer van hare familie dan wij?" Ik deelde hem alles mede wat ik wist, én voegde er bij, hoe Suzette om haar allerliefst karakter algemeen bemind was bij degenen die het voorrecht hadden met haar omtegaan.
En toch deed deze nieuwe pijn mij tintelen van eene ongekende vreugd, van eene vage zaligheid, doelloos, redeloos, hopeloos en nochtans zoo zalig.... Wel, amice gij zelf waart indertijd niet van marmer. Gij weet dus alles.... Ik was verliefd! Drie weken na mijne intrede in meester Holwerd's huis zag ik Suzette voor het eerst terug.
Zij keek donker, trok de lippen samen, bedacht zich even maar eindigde toch met het glimlachend aan te nemen. Daarna keerde alles weer in de oude voegen terug. De studiën werden hervat; de dagen slonken; de October-regens plasten neder. Suzette werkte harder dan voorheen. Zij liet zich weer uiterst zelden zien, en was dan in haar spreken, hoewel niet onvriendelijk, weer koel en kort.
"Suzette Van Hilsdorp," zegt de heer ex-burgemeester, en wil er nog iets bijvoegen, maar wordt door den terugkeerenden heer Gliekke, gestoord, die, met de beide handen vooruit, hem in éénen adem gelukwenscht, en verhaalt dat hij "bot ving" maar blijde is hem hier nog aan te treffen.
Bij het gaan van haar kamer naar het hofje, en bij het uitgaan der kerk; ja, in de laatste week had hij een paar malen het hofje zelf tot zijn namiddagwandeling gekozen, onbeschaamd bij haar moeder ingekeken, en tegen haar, Suzette, geglimlacht. Zoo erg als van avond had hij het evenwel nog nooit gemaakt. Zij was uitgegaan om freule Nagel een japon te passen, zonder hem nochtans te ontmoeten.
"Wat?" zeide ik, hevig ontzet met haar voortstappende en aan Suzette denkende, "en ik heb haar gisteren nog gesproken!" "Dat kan ook wel zijn," antwoordde zij; "gisteren was zij nog heel wel. Maar vandaag heeft ze plotseling een overval gekregen. Ik was in de kerk, en moeder was thuis bij de kleintjes.
Cecile zag hem aan, maar voor Amélie iets zeggen kon, ging hij voort: Taco is de eenige, met wien ik over muziek kan praten en die je begrijpt met een half woord. En ik geloof niet, dat ik met een Spartaan zoû kunnen praten. Maar Jules, wat een toon! riep Suzette. Het kan me niet schelen! riep hij woedend uit, in eens opstaande, stampvoetend. Het kan me niet schelen!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek