Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juli 2025
Nu staken de kenners het hoofd op, en legden de hand aan de oorschelp, en riepen Ssss... Sst, als de jonge dames fluisterden, die daarop haar zakdoek aan den mond brachten, waarop de oude dames boos omkeken.
Bernard trok een minachtend gezicht. "Geen kwestie van, hoor!.... Maar.... re.... zeg! je hadt daarnet Kees moeten hooren? Die is, geloof ik, zoo bang als een wezel voor dat juffie.... ik moest oppassen voor haar, zei hij, ze had 't achter de mouw!" Ternauwernood onderdrukt proestgelach van André deed de menschen vóór hem even omkijken. "Sst?.... sst! kerel!" zei Bernard, zelf glimlachend.
"Sst.... No more talking.... Prayers!" riep een stem en Hedwig zag Miss Wells binnen komen voor de avondgodsdienstoefening. Met een eentonige, zeurderige stem las zij de gebeden. Hedwig luisterde verontwaardigd toe, geschokt door de wijze, waarop de indrukwekkende woorden van den Engelschen avonddienst werden opgedreund en daardoor alle kracht verloren.
Wat liet hij mij voelen dat hij een minderwaardige tot zich ophief. Ik duld niet langer die geringschatting. Ik wil weg. Mag ik met je meegaan? JOHAN. Ja, ja ... duizendmaal ja! DINA. Ik zal je niet lang tot last zijn. Help mij alleen maar om naar Amerika te komen; help mij een beetje terecht in het begin.... JOHAN. Hoera! Dat zal wel in orde komen, Dina! Sst; zachtjes, zachtjes!
Hap, hap, hap ging zijn breede mond, en de bolle wangen werden nog eens zoo bol en rood als gewoonlijk. Toen al de lekkernijen zoowat opgesmuld waren, stond Appelsteeltje op, klauterde boven op eene tafel en begon met zijne armpjes in de lucht te zwaaien. Die dichtbij waren, riepen: "Sst, sst! Appelsteeltje wil wat zeggen!"
"Tromp er niets van zeggen!" sprak luitenant Leinsz. "Man, man, heb-je dan ook je ooren in je wambuis en je oogen in je hozen zitten even als Hunne Hoogmogenden?" "Sst, sst, de wanden hebben soms ooren en je verrader slaapt niet!" "Mijnenthalve mogen ze mijne woorden overbrengen waar ze willen. Ik zeg, dat het schande is zooals de belangen van den Lande verwaarloosd worden.
OSWALD. Dat je me niets zoudt kunnen weigeren? MEVR. ALVING. Maar Oswald-lief.... OSWALD. Sst! Zal ik de flesch openmaken? OSWALD. Neen, dankje, dat zal ik zelf wel doen. Wat bedoelde je daar straks ... dat ik je niet moest weigeren? Eerst een glas ... of twee. Dankje ... voor mij niet. OSWALD. Nou voor mij dan! Nu dan?
En dan waagt die deugniet het nog mij te dreigen dat hij wegloopen zal! Laat hij 't maar eens probeeren!... Jij? Neen, dat geloof ik graag; jij geeft er niet veel om wat hij uithaalt! Al was zijn leven er mee gemoeid, geloof ik...! Zoo? Sst; laat niemand iets merken. KRAP. Heeft u een oogenblik tijd, mijnheer? Jawel, jawel. Komt u van de werf? KRAP. Zoo net. Hm.... BERNICK. Wel?
Het glas knapte af van den steel, viel op tafel, brak daar opnieuw, in een plas van wijn. Er was een algemeene beweging, een soort paniek. Men riep "Ho! ho!" en "sst! sst!", men hoestte, men stond op. Velen wilden wat zeggen. De oude De Boogh schreeuwde, schetterende, nijdige woorden; dat het een schande was, en zoo.... Mevrouw Holman, zelf ontdaan, trachtte hem te kalmeeren.
"Mijn mooien armband heb ik gisteren op tafel laten liggen; dien nemen ze natuurlijk mee en Fritsjes zilveren kroesje en de lepels en vorken! O, 't is vreeselijk," zuchtte ze. "En mijn ringetje ligt, geloof ik, op den inktpot. Sst, wat zijn ze nu stil. Misschien steken ze het wel aan een van hun vingers." "Het zal hun toch wel niet passen," zei Nel geruststellend. "Om de pink wel," snikte Door.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek